Wikipedia:Dobre Artykuły/zajawki/Kodeks Tischendorfa IV

2020-10-24

Kodeks Tischendorfa IV – grecki kodeks uncjalny, paleograficznie datowany na X wiek (jakkolwiek wiek IX też jest brany pod uwagę). Rękopis posiada noty marginalne, został przystosowany do liturgicznego użytku. Jest wykorzystywany w krytycznych wydaniach Novum Testamentum Graece. Rękopis cieszył się pewnym zainteresowaniem dawnych krytyków tekstu. Część kart rękopisu zaginęło. W zakończeniu Ewangelii Jana znajduje się nota ετελειωθη η δελτος αυτη μηνι νοεμβριω κζ ινδ η ημερα ε ωρα Β. Konstantin von Tischendorf sugerował, że wedle tej noty kodeks został napisany w czwartek 27 listopada 844 roku. Rok jednak nie jest jednak pewny, Victor Gardthausen wskazał, że możliwym jest również 979 rok. Kodeks został znaleziony przez Tischendorfa podczas jego wypraw na Wschód, a przywieziony został przezeń w dwóch partiach i dlatego przechowywane są dziś w dwóch różnych miejscach. Pierwsza część, stanowiona przez 158 kart, została w 1855 roku zakupiona przez Bodleian Library w Oksfordzie, gdzie jest odtąd przechowywana pod numerem Auct. T. infr 2.2. Część druga, stanowiona przez 99 kart, przechowywana jest w Rosyjskiej Bibliotece Narodowej w Sankt Petersburgu. Czytaj więcej…

2020-10-31

Kodeks Tischendorfa IV – grecki kodeks uncjalny, paleograficznie datowany na X wiek (jakkolwiek wiek IX też jest brany pod uwagę). Rękopis posiada noty marginalne, został przystosowany do liturgicznego użytku. Jest wykorzystywany w krytycznych wydaniach Novum Testamentum Graece. Rękopis cieszył się pewnym zainteresowaniem dawnych krytyków tekstu. Część kart rękopisu zaginęło. W zakończeniu Ewangelii Jana znajduje się nota ετελειωθη η δελτος αυτη μηνι νοεμβριω κζ ινδ η ημερα ε ωρα Β. Konstantin von Tischendorf sugerował, że wedle tej noty kodeks został napisany w czwartek 27 listopada 844 roku. Rok jednak nie jest jednak pewny, Victor Gardthausen wskazał, że możliwym jest również 979 rok. Kodeks został znaleziony przez Tischendorfa podczas jego wypraw na Wschód, a przywieziony został przezeń w dwóch partiach i dlatego przechowywane są dziś w dwóch różnych miejscach. Pierwsza część, stanowiona przez 158 kart, została w 1855 roku zakupiona przez Bodleian Library w Oksfordzie, gdzie jest odtąd przechowywana pod numerem Auct. T. infr 2.2. Część druga, stanowiona przez 99 kart, przechowywana jest w Rosyjskiej Bibliotece Narodowej w Sankt Petersburgu. Czytaj więcej…