Przejdź do zawartości

Wiktoria Czechowska-Antoniewska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Lowdown (dyskusja | edycje) o 10:31, 19 lip 2020. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Wiktoria Czechowska-Antoniewska
Data i miejsce urodzenia

26 stycznia 1929
Grudziądz

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

rzeźba, medalierstwo

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Pomnik Willy’ego Brandta w Warszawie z tablicą autorstwa Wiktorii Czechowskiej-Antoniewskiej

Wiktoria Czechowska-Antoniewska (ur. 26 stycznia 1929 w Grudziądzu) – polska rzeźbiarka i medalierka.

Życie i twórczość

Jej rodzina po I wojnie światowej opuściła Kresy Wschodnie i przeniosła się do Warszawy na Saską Kępę, gdzie artystka mieszka od 1938 roku. Uczyła się w Liceum im. Marii Skłodowskiej-Curie. Studiowała na warszawskiej ASP u prof. Mariana Wnuka i prof. Józefa Aumillera. Absolutorium uzyskała w 1954, a dyplom w 1955[1].

W swoich pracach medalierskich (około 400 medali) portretowała m.in. aktorów oraz polskie postacie historyczne. Brała udział w ponad 200 wystawach krajowych, a jej dzieła znalazły się w 12 muzeach polskich, 14 zagranicznych, w tym w zbiorach watykańskich[1]. Jest m.in. autorką tablicy z brązu na pomniku Willy’ego Brandta w Warszawie[2] (2000) oraz medalionu z podobizną Andrzeja Frycza Modrzewskiego w sali obrad Rady Ministrów[3].

Odznaczenia

Przypisy

  1. a b Rzeźbiarze Saskiej Kępy wczoraj i dziś. Warszawa: Klub Kultury Saska Kępa, 2011, s. 40-41.
  2. Pomnik Willy’ego Brandta. [w:] Urząd Dzielnicy Śródmieście m.st. Warszawy [on-line]. srodmiescie.art.pl. [dostęp 2013-07-17].
  3. Sala obrad Rady Ministrów otrzymała imię A. Frycza Modrzewskiego. premier.gov.pl, 2004-01-20. [dostęp 11 października 2011].
  4. Medale Zasłużony Kulturze - Gloria Artis. mkidn.gov.pl, 2009-05-26. [dostęp 2012-11-21].

Bibliografia

  • Artyści plastycy okręgu warszawskiego 1945–1970. Słownik biograficzny (przewodniczący rady programowej Andrzej Janota), Warszawa 1972, s. 96–97.