Wilczyca kapitolińska
| |
| Autor |
nieznany |
|---|---|
| Data powstania |
480–470 r. p.n.e. lub wczesne średniowiecze[1] |
| Medium | |
| Wymiary |
75 x 114 cm |
| Miejsce przechowywania | |
| Lokalizacja |
Palazzo dei Conservatori (Muzea Kapitolińskie) |
Wilczyca kapitolińska – rzeźba wilczycy, stanowiąca symbol stolicy starożytnego imperium rzymskiego. Wilczyca była świętym zwierzęciem boga wojny Marsa. Jak głosi legenda, zwierzę miało zaopiekować się i wykarmić Romulusa i Remusa.
Rzeźba została wykopana na Palatynie we wczesnym średniowieczu i od początku X wieku stała na Lateranie. W 1471 r. papież Sykstus IV podarował ją Rzymowi i wtedy trafiła do Palazzo dei Conservatori na Kapitol[2].
Datowanie
[edytuj | edytuj kod]Rzeźbę przypisuje się Etruskom i datuje na V w. p.n.e. Jednak zdaniem Adriana La Reginy, profesora etruskologii z uniwersytetu La Sapienza w Rzymie i konserwator Anny Marii Carruby pochodzi ona najpewniej ze średniowiecza, gdyż została odlana w jednym kawałku, a wszystkie znane nam antyczne rzeźby tej wielkości odlano w kilku kawałkach[1]. Muzeum Kapitolińskie, w którym stoi rzeźba, wciąż jednak datuje ją na początek V w. p.n.e. Postacie chłopców niewątpliwie zostały dodane dopiero w XV wieku, przypuszczalnie wykonał je Antonio Pollaiuolo[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Wojciech Pastuszka: Wilczyca Kapitolińska powstała dopiero w średniowieczu?. archeowiesci.pl, 2006-11-25. [dostęp 2017-06-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-30)].
- ↑ a b Encyclopedia of the History of Classical Archaeology. edited by Nancy Thomson de Grummond. London: Routledge, 1996, s. 242-243. ISBN 1-884964-80-X.