Wincenty Klemens Zbroński

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wincenty Klemens Zbroński
Data i miejsce urodzenia

23 listopada 1949
Łask

Data śmierci

16 maja 2021

Miejsce spoczynku

cmentarz Zarzew w Łodzi

Zawód, zajęcie

chirurg drzew, dendrolog

Narodowość

polska

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Krzyż Wolności i Solidarności

Wincenty Klemens Zbroński, także Klemens Zbroński[1] (ur. 23 listopada 1949[2][3] w Łasku[4][3], zm. 16 maja 2021[3]) – technik dendrolog, działacz opozycji antykomunistycznej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był sąsiadem Witolda Sułkowskiego, zamieszkując przy ul. Uniwersyteckiej 42/44. Dzięki tej znajomości zaangażował się w czytanie i organizowanie druku publikacji „drugiego obiegu” – dostarczanie: papieru, matryc i farb dla działaczy opozycyjnych. W stanie wojennym był współwydawcą „Solidarności z Gdańskiem” i „Solidarności Walczącej”. Został aresztowany 20 lutego 1982, wraz z Jerzym Dłużniewskim, Wojciechem Słodkowskim i Ewą Błaszczyk, a następnie skazany na podstawie Dekretu o Stanie Wojennym przez Pomorski Okręgowy Sąd Wojskowy w Bydgoszczy na 1,5 roku więzienia. Ostatecznie odsiedział 15 miesięcy w Areszcie Śledczym w Łodzi i zakładach karnych w Inowrocławiu i Potulicach[4][3].

Po wyjściu na wolność udostępniał swoje mieszkanie na przechowywanie bibuły i pieniędzy związkowych oraz goszczenie działaczy z Polski i zagranicy. Organizował transport, kolportaż, a także zjazd Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej NSZZ „Solidarność” w Łodzi. Ponadto ze Stefanem Ignaczekiem produkował metalowe odznaki, będące symbolem oporu wobec PRL. Podlegał inwigilacji przez Służbę Bezpieczeństwa[3], był rewidowany, przesłuchiwany i straszony zwolnieniem pracy i ostatecznie został zwolniony ze stanowiska kierowniczego w Lidze Ochrony Przyrody[4]. Współpracował z Komitetem Obrony Robotników i z wieloma opozycjonistami, m.in. z jednym z liderów Solidarności w Łodzi – Jerzym Dłużniewskim[5]. Po 1989 roku wycofał się z życia politycznego[1].

W 1985 założył wraz z Markiem Kubackim, firmę „Chirurgia drzew M. Kubacki, W.K. Zbroński”[6], świadczącą usługi ogrodnicze i chirurgii drzew[4]. Był członkiem założycielem Polskiego Towarzystwa Chirurgów Drzew (w 1991)[7].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Był synem Jana Zbrońskiego[2] (zm. 1988[8]). Miał żonę – Władysławę[8][4] i syna – Jana (ur. 1972)[4]. Został pochowany na cmentarzu komunalnym Zarzew w Łodzi[1] (kwatera: IX, rząd: 3, grób: 3)[9].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c W piątek pogrzeb Klemensa Zbrońskiego, działacza opozycji demokratycznej [online], dzieje.pl [dostęp 2023-07-15] (pol.).
  2. ↑ a b 5023 [online], Polskie miesiące [dostęp 2023-07-15] (pol.).
  3. ↑ a b c d e f Nekrolog śp. Wincentego Klemensa Zbrońskiego [online], Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych [dostęp 2023-07-15].
  4. ↑ a b c d e f Wincenty Klemens Zbroński (1949–2021) [online], Stowarzyszenie Wolnego Słowa [dostęp 2023-07-15].
  5. ↑ Ostatnie pożegnanie Klemensa Zbrońskiego [online], Telewizja Polska SA [dostęp 2023-07-15] (pol.).
  6. ↑ Marek Kubacki | Powiązania [online], Rejestr.io [dostęp 2023-07-14].
  7. ↑ a b Komunikat nr 6/2021 [online], Polskie Towarzystwo Chirurgów Drzew, 17 maja 2021 [dostęp 2023-07-15] (pol.).
  8. ↑ a b Cmentarz – strona główna [online], cmentarzekomunalne.lodz.systkom.pl [dostęp 2023-07-15].
  9. ↑ Wincenty Klemens Zbroński [online], cmentarzekomunalne.lodz.systkom.pl [dostęp 2023-07-15].
  10. ↑ Nadanie odznaczeń [online], prawo.pl [dostęp 2023-07-15].
  11. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 6 listopada 2008 r. o nadaniu orderów i odznaczeń [online], infor.pl [dostęp 2023-07-15] (pol.).
  12. ↑ Odznaka NOT [online], Polskie Towarzystwo Chirurgów Drzew [dostęp 2023-07-14] (pol.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wincenty_Klemens_Zbroński&oldid=71803880”