Przejdź do zawartości

Wincenty Szuwalski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wincenty Szuwalski
Data urodzenia

20 lutego 1842

Data śmierci

14 października 1924

Miejsce spoczynku

cmentarz Powązkowski w Warszawie

Miejsce zamieszkania

Warszawa

Narodowość

polska

Rodzice

Wincenty, Maria

Małżeństwo

Maria

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Wincenty Szuwalski (ur. 20 lutego 1842, zm. 14 października 1924) – powstaniec styczniowy, podporucznik Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]
Grób Wincentego Szuwalskiego na cmentarzu Powązkowskim

Syn Wincentego i Marii. Był aplikantem pocztowym w Warszawie. Uczestniczył w powstaniu styczniowym 1863. W stopniu podporucznika pełnił funkcję komisarza Sekcji I Okręgu Policji Powstańczej. Aresztowany przez władze carskiej został skazany na zasłanie[1] w Katordze Nerczyńskiej i Siwakowej.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości (1918) w okresie II Rzeczypospolitej został awansowany do stopnia podporucznika weterana Wojska Polskiego.

2 maja 1923 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[2].

Zmarł 14 października 1924[3]. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 8, rząd 2, miejsce 7, 8)[4].

Jego żoną była Kazimiera (1860-1908).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]