Witold Skrzydlewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Witold Ryszard Skrzydlewski
Data i miejsce urodzenia

5 października 1952
Łódź

Zawód, zajęcie

przedsiębiorca, działacz sportowy

Stanowisko

Radny Rady Miejskiej w Łodzi

Partia

Unia Polityki Realnej (1994–1998)
Unia Wolności (1998–2002)
bezpartyjny (2006–2010)

Rodzice

Helena Skrzydlewska, Ryszard Skrzydlewski

Dzieci

Joanna Skrzydlewska, Witold Adam Skrzydlewski

Witold Ryszard Skrzydlewski (ur. 5 października[1] 1952[2] w Łodzi[3]) – polski przedsiębiorca pogrzebowy, samorządowiec i działacz sportowy. Właściciel przedsiębiorstwa „H. Skrzydlewska” i klubu żużlowego Orzeł Łódź.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Witold Skrzydlewski jest synem Heleny Skrzydlewskiej – założycielki pierwszej rodzinnej kwiaciarni i Ryszarda Skrzydlewskiego[4]. Jest ojcem Joanny Skrzydlewskiej (ur. 1977) polskiej polityk[5] oraz pisarza Witolda Adama Skrzydlewskiego (ur. 1999)[6]. Urodził się w Łodzi w swoim domu rodzinnym przy ul. S. Przybyszewskiego 204 (obecnie w tym miejscu stoi wiadukt)[3]. W młodości pierwsze pieniądze zarabiał zbierając butelki i oddając je do skupu[3]. Ukończył Technikum Samochodowe przy ul. Prożka w Łodzi[7].

W 1990 przejął rodzinną kwiaciarnię, a następnie utworzył sieć kwiaciarni[8] i poszerzył zakres oferowanych usług o działalność pogrzebową[7]. Na nazwę firmy wybrał „H. Skrzydlewska”, nawiązując do imienia i nazwiska swojej matki, prowadzącej przez wiele lat własną kwiaciarnię[8]. W 1994 został radnym Rady Miejskiej w Łodzi, z ramienia Unii Polityki Realnej, sympatyzował wówczas z poglądami Janusza Korwina-Mikkego. W 1998 został radnym z ramienia Unii Wolności[3]. W latach 2006–2010, wybrany z listy Platformy Obywatelskiej (bezpartyjny)[9][10], po raz trzeci pełnił funkcję radnego[11].

W 2001[12] Skrzydlewski założył klub żużlowy Orzeł Łódź, którego jest właścicielem i sponsorem[13]. W latach 2002[3]–2003[14] oraz w 2004[15] był prezesem Widzewa Łódź[16], a następnie w latach 2013[17]–2014 członkiem rady nadzorczej klubu[18]. Przez wiele lat zasiadał również w zarządzie klubu[19]. W 2014[20], 2015[21] i 2016 został działaczem roku Nice Polskiej Ligi Żużla[22]. Był prezesem Polskiej Izby Pogrzebowej[23]. Zasiada w radzie fundacji Knight Riders[24] oraz Serce dla Serc[25].

Witold Skrzydlewski jest właścicielem jednej z największych sieci kwiaciarni w Polsce i jednej z największych firm pogrzebowych w Łodzi „H. Skrzydlewska”[26]. Jest właścicielem[4] i honorowym prezesem KŻ Orzeł Łódź[27].

Wspólnie z matką organizował nieodpłatne pogrzeby żołnierzy wyklętych[28], w tym m.in. Aleksandra Życińskiego ps. „Wilczur”, Karola Łaniewskiego ps. „Lew”, Czesława Spadły ps. „Mały”, Józefa Figarskiego ps. „Śmiały”[29], sfinansował również budowę nagrobka Brajana Chlebowskiego[30].

Afera „łowców skór”[edytuj | edytuj kod]

W latach 90. XX skonfliktował się z łódzkim oddziałem Stowarzyszenia Przedsiębiorców Pogrzebowych oraz jego prezesem – Jackiem Tomalskim. Konflikt związany był z monopolizacją rynku usług pogrzebowych i kwiaciarni przez Skrzydlewskiego, którego firma miała swoje punkty we wszystkich Urzędach Stanu Cywilnego miasta Łodzi. W wyniku konfliktu Skrzydlewski został wykluczony ze stowarzyszenia[31]. 10 września 2001[7] Jacek Tomalski[31] zlecił zabójstwo Skrzydlewskiego. Zamach na jego życie nie doszedł do skutku[16], gdyż zleceniodawca opłacił policyjnego oficera[32] o pseudonimie „Jurek Kiler”[5] lub „Zwierzak”[31]. Tomalski został skazany na 15 lat więzienia[16]. Skrzydlewski po tym zdarzeniu uznał, że branżę pogrzebową należy oczyścić z działalności przekraczającej granicę prawa[31] w związku z czym w 2002 uczestniczył w ujawnieniu afery „łowców skór”, która ujrzała światło dzienne po udzielonym przez niego wywiadzie[31] dziennikarzom Gazety Wyborczej: Tomaszowi Patorze, Marcinowi Stelmasiakowi oraz Przemysławowi Witkowskiemu z Radia Łódź[33]. Skrzydlewski przyznał, że uczestniczył w procederze płacenia za informacje o zgonach, oferując rodzinom zmarłych usługi pogrzebowe. W związku z aferą nie postawiono mu żadnych zarzutów[31]. W 2008 roku powstał szwedzki film dokumentalny o aferze „łowców skór” „Necrobusiness” w reżyserii Fredrika von Krusenstjerny(inne języki)[34][23] Skrzydlewski wystąpił w nim za 200 tys. euro, zastrzegając, że ten film ma nie być wyświetlany w Polsce[35].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

  • Medal 600-lecia Łodzi (2023)[36].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Witold Ryszard Skrzydlewski | Dane z KRS | Rejestr.io [online], rejestr.io [dostęp 2022-03-27].
  2. Skrzydlewski, Witold Ryszard, łódź, wiek 69 lat,ur. 1952, Raport o osobie, Krajowy Rejestr Sądowy, KRS on line, InfoVeriti [online], infoveriti.pl [dostęp 2022-03-27].
  3. a b c d e Sławomir Jastrzębowski, Nie chcę pochować Widzewa [online], Łódź Nasze Miasto, 14 grudnia 2002 [dostęp 2022-03-27] (pol.).
  4. a b tj, Nie żyje Helena Skrzydlewska. Założycielka jednej z największych sieci kwiaciarni. Miała 93 lata [online], Łódź Nasze Miasto, 28 maja 2018 [dostęp 2022-03-27] (pol.).
  5. a b Rafał Malinowski, Witold Skrzydlewski był na liście płatnego zabójcy [online], sportowefakty.wp.pl, 15 kwietnia 2011 [dostęp 2022-03-27] (pol.).
  6. Dariusz Pawłowski, Literacka inkwizycja Witolda Skrzydlewskiego. Juniora [online], Dziennik Łódzki, 4 października 2021 [dostęp 2023-02-15] (pol.).
  7. a b c Bohdan Dmochowski, Saga rodu Skrzydlewskich [online], Łódź Nasze Miasto, 15 listopada 2002 [dostęp 2022-03-27] (pol.).
  8. a b Anna Gronczewska, Helena Skrzydlewska: Nie mogłam zmarnować majątku pokoleń [online], Dziennik Łódzki, 7 marca 2015 [dostęp 2022-03-27] (pol.).
  9. Wioletta Gnacikowska, Skrzydlewski i Gapiński poza klubem PO [online], lodz.wyborcza.pl, 4 grudnia 2007 [dostęp 2023-05-19].
  10. Wioletta Gnacikowska, Rada Miejska: zwycięzcy i przegrani [online], lodz.wyborcza.pl, 15 listopada 2006 [dostęp 2023-05-19].
  11. 2020 Rokiem Samorządu Terytorialnego, Urząd Miasta Łodzi, 2020.
  12. KLUB ŻUŻLOWY „ORZEŁ” ŁÓDŹ | Rejestr.io [online], rejestr.io [dostęp 2022-03-27].
  13. mm, Kiedyś uciekał z Krosna, a teraz chce tam wrócić. Skrzydlewski chce za niego fortunę [online], Przegląd Sportowy, 5 stycznia 2021 [dostęp 2022-03-27] (pol.).
  14. Witold Skrzydlewski nadal prezesem Widzewa [online], Sport.pl [dostęp 2022-03-27] (pol.).
  15. Prezesi Widzewa [online], 6 września 2012.
  16. a b c Rafał Romaniuk, Piotr Wołosik, „Jurek Kiler” grabarza uratował [online], Przegląd Sportowy, 17 kwietnia 2011 [dostęp 2022-03-27] (pol.).
  17. dk, ab, Rafał Walczak prezesem Widzewa. Witold Skrzydlewski w radzie nadzorczej! [online], Dziennik Łódzki, 3 stycznia 2013 [dostęp 2022-03-27] (pol.).
  18. mek, kos, dem, Witold Skrzydlewski odchodzi z rady nadzorczej Widzewa [online], Łódź Nasze Miasto, 27 czerwca 2014 [dostęp 2022-03-27] (pol.).
  19. Dariusz Kuczmera, Nasi laureaci: Witold Skrzydlewski Działaczem Dekady. Radości i smutki w Widzewie i Orle [online], Dziennik Łódzki, 25 stycznia 2021 [dostęp 2022-03-27] (pol.).
  20. Wojciech Ogonowski, Znamy wyniki XXV Plebiscytu Tygodnika Żużlowego! [online], sportowefakty.wp.pl, 17 stycznia 2015 [dostęp 2022-03-27] (pol.).
  21. Damian Gapiński, Maciej Janowski najlepszy w XXVI Plebiscycie Tygodnika Żużlowego! [online], sportowefakty.wp.pl, 30 stycznia 2016 [dostęp 2022-03-27] (pol.).
  22. Damian Gapiński, Bartosz Zmarzlik najpopularniejszym zawodnikiem! Poznaliśmy laureatów XXVII Plebiscytu Tygodnika Żużlowego [online], sportowefakty.wp.pl, 25 lutego 2017 [dostęp 2022-03-27] (pol.).
  23. a b Witold Skrzydlewski. Ojciec chrzestny polskiego nekrobiznesu [online], Newsweek.pl [dostęp 2022-03-27] (pol.).
  24. Fundacja Knight Riders | Rejestr.io [online], rejestr.io [dostęp 2022-03-27].
  25. Fundacja Serce Dla Serc Centralnego Szpitala Klinicznego Uniwersytetu Medycznego w Łodzi | Rejestr.io [online], rejestr.io [dostęp 2022-03-27].
  26. Dariusz Dobek, Nie można żyć tylko dla siebie [online], Onet Sport, 26 stycznia 2021 [dostęp 2022-03-27] (pol.).
  27. Witold Skrzydlewski: „Zdecydowaliśmy się otworzyć sektor dla obywateli Ukrainy” [online], KŻ Orzeł Łódź [dostęp 2022-03-27].
  28. kos, tj, Helena Skrzydlewska nie żyje. Zmarła twórczyni największej sieci kwiaciarni i zakładów pogrzebowych w Polsce [online], Dziennik Łódzki, 28 maja 2018 [dostęp 2022-03-27] (pol.).
  29. Jaroslaw Kosmatka, Przygotowania do pogrzebu Żołnierzy Wyklętych w Łodzi [ZDJĘCIA, FILM] [online], Dziennik Łódzki, 3 września 2016 [dostęp 2022-03-27] (pol.).
  30. Granitowe serce Brajana [online], uwaga.tvn.pl, 18 marca 2005 [dostęp 2022-03-27] (pol.).
  31. a b c d e f Mateusz Baczyński, Janusz Schwertner, Zwierzak. Spowiedź policyjnego przykrywkowca, issuu.com, Kraków 2021 [dostęp 2022-03-27].
  32. Michał Budzyński, Karawan z kryształową podłogą, zamach i tort z jednodolarówek. Poznaj króla polskiego nekrobiznesu [online], INNPoland.pl, 1 listopada 2015 [dostęp 2022-03-27] (pol.).
  33. Tomasz Patora, Marcin Stelmasiak, Łowcy skór – reportaż opublikowany 23 stycznia 2002 r., w którym ujawniliśmy skandal w łódzkim pogotowiu [online], lodz.wyborcza.pl, 18 stycznia 2007 [dostęp 2022-03-27].
  34. AR, Łowcy skór” podbijają szwedzkie kina [online], lodz.wyborcza.pl, 7 marca 2008 [dostęp 2022-03-27].
  35. Jedyny taki karawan [online], Onet Łódź, 29 października 2012 [dostęp 2022-03-27] (pol.).
  36. Pierwsze medale z okazji 600-lecia Łodzi rozdane! – Muzeum Miasta Łodzi [online], muzeum-lodz.pl [dostęp 2023-06-25].