Wołodymyr Zołkin
 W. Zołkin w 2022 roku | |
| Pełne imię i nazwisko |
Wołodymyr Ołeksandrowycz Zołkin |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
8 września 1981 |
| Zawód, zajęcie |
niezależny dziennikarz |
| Narodowość |
ukraińska |
| Małżeństwo |
2005 |
| Strona internetowa | |
Wołodymyr Ołeksandrowycz Zołkin (ukr. Володимир Золкін, ur. 8 września 1981 w Kijowie) – ukraiński youtuber i aktywista[1]. Zyskał rozgłos w 2022 roku po rosyjskiej inwazji na Ukrainę, przeprowadzając wywiady z jeńcami wojennymi na swoim kanale YouTube (o nazwie Volodymyr Zolkin), począwszy od 18 marca 2022 roku[2]. Publikuje także w Wolnych Mediach Ukrainy (ukr. Відкриті Медіа України)[3][4]. Część wywiadów dostępnych na kanale przeprowadził ukraiński dziennikarz Dmitrij (Dmitro) Karpenko (ukr. Дмитро Карпенко).
Geneza wywiadów[edytuj | edytuj kod]
Po inwazji Rosji na Ukrainę Wiktor Andrusiw (ukr. Віктор Володимирович Андрусів), ówczesny doradca Ministra Spraw Wewnętrznych Ukrainy, uruchomił projekt internetowy „Szukaj bliskich” (ros. Ищи своих, ukr. Шукай своїх, dosłowne tłumaczenie nazwy: „Szukaj swoich”)[5][6]. W ramach projektu na dwóch kanałach w serwisie Telegram i dedykowanej stronie internetowej regularnie publikowane są zdjęcia pojmanych do niewoli rosyjskich żołnierzy, ich dane osobowe, fotografie zwłok zabitych i znalezionych przy nich dokumentów oraz inne treści związane z wojną[7]. Strona internetowa projektu (200rf.com) została zablokowana na terenie Rosji 27 lutego 2022 r. na podstawie decyzji prokuratury generalnej[8][9], jednak kanały w Telegramie są dostępne. W uruchomienie projektu zaangażowany był Dmitrij Karpenko, następnie Zołkin zaczął rozmawiać telefonicznie z Rosjanami, którzy odnaleźli krewnych wśród opublikowanych fotografii i nagrywać rozmowy z pojmanymi do niewoli i ich rodzinami[10]. Wiosną 2022 r. Zołkin koordynował projekt „Szukaj bliskich”[11], z czego zrezygnował w późniejszym terminie.
Wywiady[edytuj | edytuj kod]
Wedle szacunków Zołkina połowę widzów kanału stanowią Rosjanie, a 25% jeńców poddało się samodzielnie[10], między innymi poprzez kontakt z infolinią Chcę żyć. Przebieg nagrań opisał w słowach: „Bladzi, wyraźnie zdenerwowani więźniowie proszeni są o potwierdzenie, że zgodzili się na wywiad i jego transmisję, zanim zostaną poproszeni o złożenie relacji z ich przeszłości wojskowej i wydarzeń, które doprowadziły do ich schwytania, wraz z przemyśleniami na temat wojny. [...] Więźniowie są następnie proszeni o zadzwonienie do ich rodziny i przyjaciół w domu. Założenie jest takie, że matki pojmanych żołnierzy szczerze wysłuchają tego, co ich synowie opowiedzą o realiach wojny”[2].
Zołkin samodzielnie telefonuje też do Rosjan z wiadomościami o ich bliskich w armii stacjonującej na Ukrainie i stara się przeciwdziałać dezinformacji o wojnie ze strony państwa rosyjskiego. Dopasowuje zapytania do zdjęć i filmów z linii frontu[12]. Podczas jednego z wywiadów Dmitrij Karpenko rozmawiał telefonicznie z oficerem FSB, ponieważ uprzednio przedstawiciel FSB oskarżył dziennikarzy o przemoc fizyczną wobec jeńców i zmuszanie ich groźbą do wygłaszania treści kompromitujących rosyjską armię[13] (w nagraniach rosyjscy żołnierze skarżyli się na chaos, złe warunki, brak sprzętu, zapłaty lub celowe wprowadzania w błąd ze strony dowódców).
Filmy Zołkina były szeroko komentowane i chwalone w zachodnich mediach, chociaż prawnicy sugerowali, że łamie on nimi Trzecią Konwencję Genewską występując z jeńcami wojennymi w internecie. Zołkin nie zgadza się z tym oskarżeniem[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Condé Nast, Vlogging the War [online], The New Yorker, 12 marca 2022 [dostęp 2023-02-09] (ang.).
- ↑ a b c Daniel Boffey, ‘Often a Russian mother has a TV for a brain’: Ukraine YouTuber films PoWs calling home, „The Guardian”, 5 kwietnia 2022, ISSN 0261-3077 [dostęp 2023-02-09] (ang.).
- ↑ Всеукраїнська громадська організація ГО Відкриті медіа України | Незалежна журналістика [online], OMU [dostęp 2023-02-09] (ukr.).
- ↑ Volodymyr Zolkin [online], www.facebook.com [dostęp 2023-02-09] (pol.).
- ↑ Віктор Андрусів: Всім привіт! Ми з колегами з МВС запустили сайт [online], www.facebook.com [dostęp 2023-08-13] (pol.).
- ↑ Ukraińskie MSW uruchomiło stronę, na której Rosjanie mogą szukać swoich bliskich wysłanych na wojnę [online], infosecurity24.pl, 27 lutego 2022 [dostęp 2023-08-13] (pol.).
- ↑ ИЩИ СВОИХ [online], Telegram [dostęp 2023-08-13].
- ↑ В Украине создали сайт с информацией о пленных и убитых в Украине российских военных. В РФ его заблокировали [online], Гордон | Gordon [dostęp 2023-08-13] (ros.).
- ↑ Сетевые Свободы [online], Telegram [dostęp 2023-08-13].
- ↑ a b «Они – не разобравшиеся в себе люди. Не очень хорошо понимают, что происходит вокруг» [online], Meduza [dostęp 2023-08-13] (ros.).
- ↑ Блогер Владимир Золкин: Своих родственников в Украине ищут уже около 24 тысяч граждан РФ [online], www.unian.net [dostęp 2023-08-13] (ros.).
- ↑ How Ukraine tries to undercut Moscow’s censorship over Russian war victims, „Financial Times”, 4 marca 2022 [dostęp 2023-02-09].
- ↑ Український журналіст «заткнув» російського ФСБ-шника у прямому ефірі (ВІДЕО). Україна – Новини Рівного та області [online], Рівне Вечірнє [dostęp 2023-08-13] (ukr.).