Przejdź do zawartości

Wołowiec (gmina)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wołowiec
(Doruchowo)
gmina wiejska
1946-1954[1]
Państwo

 Polska

Województwo

szczecińskie

Powiat

nowogardzki

Siedziba

Wołowiec

Szczegółowy podział administracyjny (1952)
Liczba gromad

8

brak współrzędnych

Wołowiec (do 1946 Doruchowo[2]) – dawna gmina wiejska istniejąca w latach 1945–1954[3] w woj. szczecińskim (dzisiejsze woj. zachodniopomorskie). Siedzibą władz gminy był Wołowiec.

Gmina o nazwie Doruchowo powstała w czerwcu 1945[2] na terenie tzw. Ziem Odzyskanych (tzw. III okręg administracyjny – Pomorze Zachodnie), jako jedna z 12 gmin zbiorowych, na które podzielono powiat nowogardzki[4]. 28 czerwca 1946 gmina weszła w skład nowo utworzonego woj. szczecińskiego[5][6].

Według stanu z 1 lipca 1952 gmina Wołowiec składała się z 8 gromad: Boguszyce, Lestkowo, Orzechowo, Orzesze, Struga, Szczytniki, Truskolas i Wołowiec[7]. Gmina została zniesiona 29 września 1954 wraz z reformą wprowadzającą gromady w miejsce gmin[8]. Jednostki nie przywrócono 1 stycznia 1973 wraz z kolejną reformą reaktywującą gminy[9], a jej dawny obszar wszedł głównie w skład nowej gminy Nowogard oraz częściowo gminy Płoty.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Od 1946 jednostka administracyjna nowo utworzonego polskiego woj. szczecińskiego
  2. a b Informacje o zespole archiwalnym Gminna Rada Narodowa w Wołowcu (SEZAM). Archiwum Państwowe w Szczecinie Oddział w Płotach. [dostęp 2009-05-12]. (pol.).
  3. Do 28 września 1954
  4. Manifest PKWN z 22 lipca 1944 był podstawą tworzenia dualistycznego modelu władzy na ziemiach polskich
  5. Dz.U. z 1946 r. nr 28, poz. 177
  6. Na podstawie ustawy z dnia 11 września 1944 o organizacji i zakresie działania rad narodowych (Dz.U. z 1944 r. nr 5, poz. 22) oraz dekretu z 23 listopada 1944 o organizacji i zakresie działania samorządu terytorialnego (Dz.U. z 1944 r. nr 14, poz. 74)
  7. Wykaz Gromad Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej według stanu z dnia 1.VII 1952 r., PRL, GUS, Warszawa
  8. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
  9. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312