Wojciech Chmielowski
Jastrzębiec | |
Data urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Dzieci |
Wojciech Chmielowski herbu Jastrzębiec (ur. 1811 na Wołyniu, zm. 25 sierpnia 1853 w Kaliszu) – urzędnik celny z czasów Królestwa Polskiego, ojciec malarza i zakonnika brata Alberta.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się jako jedno z sześciorga dzieci Felicji (Felicjany) z d. Kwaśnickiej i Franciszka Chmielowskich[1]. Rodzina najprawdopodobniej straciła lub sprzedała swój folwark na Wołyniu, gdyż Wojciech musiał siebie i liczną rodzinę utrzymywać z pracy jako carski urzędnik w Królestwie Polskim. Około 1843 piastował stanowisko celnika w Igołomi, nadgranicznej wiosce z austriacką Galicją. Dzięki zdolnościom i pracowitości awansował systematycznie.
Pod koniec lat 40. XIX wieku pracował na wysokim i bardzo odpowiedzialnym stanowisku naczelnika Komory Celnej w Szczypiornie, położonym w bezpośredniej bliskości gubernialnego miasta Kalisza, na granicy z zaborem pruskim. Komora celna w Szczypiornie (z wieloma funkcjonariuszami patrolującymi granicę) była szczególnie ważna dla rosyjskiego Skarbu państwa, gdyż przez nieszczelną granicę leżącą ok. 5 km od Kalisza przechodził wówczas w obie strony olbrzymi szmugiel mięsa i wędlin, a nawet bydła (do Prus), spirytusu (z Prus) i innych towarów, z którego żyła duża część ludności miasta i okolicznych wiosek.
Żonaty z warszawianką Józefą z Borzysławskich (1821–1859) Chmielowski miał z nią trzech synów i córkę. Najstarszym z dzieci był Adam, późniejszy brat Albert.
Małżonkowie Chmielowscy zostali pochowani na warszawskich Powązkach (kwatera 17-2-14/15)[2]. Na ich odnowionym grobie umieszczono w latach międzywojennych XX wieku tablicę z napisem „Grobowiec rodziców czc. Sługi Bożego Brata Alberta Chmielowskiego”.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Fragment drzewa genealogicznego rodziny Chmielowskich.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: WOJCIECH CHMIELOWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-01] .
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Stanisław Szenic, Cmentarz Powązkowski 1851–1890, Warszawa 1981.