Wojna bawarska (1420–1422)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wojna bawarska 1420–1422
Ilustracja
Pozostałości burgrabstwa Norymbergi
Czas

1420–1422

Miejsce

Bawaria

Terytorium

Niemcy

Wynik

Bez rozstrzygnięcia

Strony konfliktu
Księstwo Bawaria-Ingolstadt Księstwo Bawaria-Landshut
Dowódcy
Ludwik VII Brodaty Henryk XVI Bogaty
Siły
nieznane nieznane
Straty
nieznane nieznane
brak współrzędnych

Wojna bawarska 1420–1422 to konflikt pomiędzy Ludwikiem VII, księciem Bawarii-Ingolstadt, a Henrykiem XVI, księciem Bawarii-Landshut.

Wojna z Henrykiem XVI była dla Ludwika VII najtrudniejszym okresem w trakcie trzydziestoletniego niemal okresu panowania. Konflikt zaognił się po próbie zabicia Ludwika w Konstancji, po której nazwał on Henryka krwawym psem (pluethunt). Po nieudanym zamachu Henryk uniknął kary tylko dzięki wstawiennictwu elektora Fryderyka I i jego kuzynów monachijskich Ernesta oraz Wilhelma III, a także po zapłaceniu kwoty 6000 guldenów królowi Zygmuntowi Luksemburskiemu. Henryk czuł się jednak na tyle znieważony obelgą, że zapowiedział zemstę na Ludwiku zakładając skierowaną przeciwko niemu tzw. Ligę Konstancką.

W latach 1420–1422 konflikt pomiędzy Ligą a Ludwikiem przerodził się w tzw. wojnę bawarską. Rozpoczęło ją spalenie siedziby burgrabstwa norymberskiego przez oddziały z Ingolstadt, a zakończyła porażka Ludwika przeciwko księciom monachijskim w bitwie pod Alling.

W wyniku działań wojennych zniszczonych i spalonych zostało wiele miejscowości i zamków, m.in. Neidertshofen koło Gaimersheim, zamek Betzenstein oraz zamek Guttenburg koło Kraiburga. Ucierpiały też miejscowości leżące nad rzeką Altmühl: Hahnenkamm, Dettenheim i Dornhausen.

Dnia 2 października 1422 na wniosek króla Zygmunta, który siły niemieckie zamierzał przeznaczyć do walk z husytami, doszło do zawarcia 4-letniego zawieszenia broni za pośrednictwem biskupa Heideck – Jana II. Księstwo Bawaria-Ingolstadt przyznano królewskiemu namiestnikowi. Ludwik VII otrzymał władzę na Węgrzech, a Henryk XVI został wysłany na Litwę w celu wsparcia zakonu niemieckiego.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Bernhard Glasauer: Herzog Heinrich XVI. (1393–1450) der Reiche von Bayern-Landshut. Territorialpolitik zwischen Dynastie und Reich. 1. Auflage. Herbert Utz Verlag, München 2009, ISBN 978-3-8316-0899-7, S. 159–194 (Münchner Beiträge zur Geschichtswissenschaft, Band 5; zugleich Dissertation, Universität München 2009).