Wojna rzymsko-sasanidzka (421–422)
| Wojny rzymsko-sasanidzkie | |||
| |||
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Wynik |
Status quo ante bellum | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
Wojna rzymsko-sasanidzka 421–422 – wojna stoczona w latach 421–422 między cesarstwem wschodniorzymskim a Sasanidami.
Przebieg[edytuj | edytuj kod]
Po śmierci władcy Persji Jezdegerda I w 421 tron objął jego syn Bahram V. Nowy władca zmienił dotychczasową politykę religijną i wznowił prześladowania chrześcijan, co oburzyło Cesarstwo Rzymskie i stało się przyczyną wybuchu wojny. Doszło do kilku nielicznych starć oddziałów rzymskich z sasanidzkimi, w których wojska sasanidzkie poniosły porażkę. Bahram V zgodził się na rokowania pokojowe z cesarzem wschodniorzymskim Teodozjuszem II, zgodnie z którymi zapewniono chrześcijanom swobodę wyznania w całej Persji. Rzymianie zgodzili się natomiast na tolerancję religijną dla wyznawców zaratusztrianizmu na terenie swojego państwa.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- George C. Kohn, Encyklopedia wojen, Warszawa: al fine, 1998, s. 447, ISBN 83-86829-57-5.