Wolrad IV
hrabia Waldeck-Eisenberg | |
Okres | |
---|---|
Poprzednik | |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Data urodzenia | |
Data śmierci | |
Ojciec | |
Matka |
Maria z Barby-Mühlingen |
Żona |
Anna z Badenii-Durlach |
Dzieci |
Maria Elżbieta, Jozjasz Florenz, Filip Teodor, Jan Ludwik, Jerzy Fryderyk, Jakub, Chrystian, Anna Juliana, Wolrad, Szarlotta |
Wolrad IV (ur. 7 lipca 1588, zm. 6 października 1640[1] w Arolsen[2]) – hrabia Waldeck-Eisenberg od 1588.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Wolrad IV był młodszym synem hrabiego Waldeck-Eisenberg Jozjasza I i Marii, córki Albrechta X, hrabiego Barby i Mühlingen[1]. Jego ojciec zmarł nagle podczas uroczystości dla uczczenia jego chrztu. Wraz ze starszym bratem Chrystianem odziedziczył po ojcu hrabstwo Waldeck-Eisenberg. Bracia połączyli pod swoimi rządami całe dziedzictwo rodu Waldeck po wygaśnięciu linii z Wildungen (1598) i Landau. Potem podzielili je między siebie (Chrystian otrzymał część z Wildungen, a Wolrad z Eisenbergiem). Dzięki małżeństwu z hrabianką badeńską Anną Wolrad uzyskał hrabstwo Cuylenburg. W 1625 wraz z bratem odziedziczył hrabstwo Pyrmontu. Toczył spory z miastem Korbach, które spowodowały w 1621 interwencję wojskową landgrafa Hesji-Kassel Maurycego Uczonego po stronie mieszczan i zniszczenie księstwa[2].
Rodzina
[edytuj | edytuj kod]Żoną Wolrada była Anna, córka hrabiego Badenii-Durlach Jakuba III, zmarła w 1649. Mieli dziesięcioro dzieci:
- Maria Elżbieta (1608–1643), żona hrabiego Badenii-Durlach Fryderyka V,
- Jozjasz Florens (1612–1613),
- Filip Teodor (1614–1645), hrabia Waldeck-Eisenberg,
- Jan Ludwik (1616–1638),
- Jerzy Fryderyk (1620–1692), książę Waldeck-Eisenberg,
- Jakub (1621–1645),
- Chrystian (1623–1623),
- Anna Juliana (1624–1624),
- Wolrad (1625–1657),
- Szarlotta (1629–1629)[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Volrad IV. Graf v.Waldeck-Eisenberg. [w:] WW-Person [on-line]. [dostęp 2019-08-21]. (niem.).
- ↑ a b L. Curtze: Geschichte und Beschreibung des Fürstenthums Waldeck: Ein Handbuch für Vaterlandsfreunde. Arolsen: Speyer’sche Buchhandlung, 1850, s. 611–612. (niem.).