Przejdź do zawartości

Wskaźnik finansowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Wskaźnik finansowy – wyraża określoną relację co najmniej dwóch wielkości finansowych i przypisana jest mu odpowiednia interpretacja[1].

Jeżeli we wskaźniku wykorzystywane są dane zarówno z bilansu (wielkości zasobowe, na dany dzień) oraz dane z rachunku zysków i strat i/lub rachunku przepływów pieniężnych (wielkości strumieniowe, za dany okres sprawozdawczy), to najczęściej dane z bilansu ujmowane są jako wartości średnie (średnia stanu z początku i z końca okresu sprawozdawczego)[1].

Obliczane wartości wskaźników finansowych mogą być[1]:

  • porównywane w czasie,
  • porównywane z normami wypracowanymi w teorii/praktyce gospodarczej albo
  • porównywane ze średnimi wielkościami dla branży, w której działa analizowane przedsiębiorstwo.

Niewielka część wskaźników ma ustalone pożądane, konkretne wartości liczbowe (m.in. wskaźnik bieżącej i szybkiej płynności, wskaźnik ogólnego zadłużenia). Dla wielu wskaźników określony jest pożądany kierunek zmian, np. im wyższe wartości wskaźników rentowności, tym lepsza sytuacja finansowa przedsiębiorstwa[1].

Cechy wskaźników finansowych

[edytuj | edytuj kod]
  • Mierzalność zapewniona jest poprzez wykorzystywanie do budowy wskaźnika finansowego danych mierzalnych pochodzących ze sprawozdań finansowych.
  • Porównywalność pozwala na porównywanie wskaźnika finansowego z określonymi odniesieniami w ujęciu czasowym (zmiany w czasie), planistycznym (realizacja versus plan), przestrzennym (pomiędzy przedsiębiorstwami z tych samych branż z różnych rynków), branżowym (pomiędzy przedsiębiorstwami z tej samej branży – klasy lub działu Polskiej Klasyfikacji Działalności, PKD).
  • Interpretowalność pozwala na odczytanie uzyskanego wyniku wskaźnika finansowego w języku finansowym, pozwalającym na określenie sytuacji ekonomiczno-finansowej w zakresie analizowanego przy wykorzystaniu danego wskaźnika obszaru działalności finansowej ocenianego przedsiębiorstwa.

Charakter wskaźników finansowych

[edytuj | edytuj kod]

Każdy ze wskaźników finansowych może mieć charakter stymulatywny, destymulatywny, nominatywny.

  • Wskaźnik finansowy stymulatywny (stymulanta) – wskaźnik, którego wyższa wartość (natężenie cechy mierzonej przy jego wykorzystaniu) jest korzystniejsza. Dąży się więc do maksymalizowania wartości wskaźników stymulatywnych.
  • Wskaźnik finansowy destymulatywny (destymulanta) – wskaźnik, dla którego im niższa wartość (natężenie cechy mierzonej przy jego wykorzystaniu), tym lepiej. Dąży się do minimalizowania wartości wskaźników destymulatywnych.
  • Wskaźnik finansowy nominatywny (nominanta) – wskaźnik, którego wartość (natężenie cechy mierzonej przy jego wykorzystaniu) powinna kształtować się w określonym przedziale (min – max). Dąży się do tego, aby wartości wskaźników nominatywnych znajdowała się w danym przedziale (zarówno wartość za niska, jak i za wysoka nie jest wskazana).

Wskaźniki finansowe są narzędziem analizy finansowej. Stosuje się je do oceny sytuacji ekonomiczno-finansowej przedsiębiorstwa, pomagają one również kierownictwu przedsiębiorstwa i jej udziałowcom w ocenie standingu finansowego, a w przypadku ubiegania się o kredyt czy inwestycji związanej z nabyciem obligacji, pozwalają ocenić ryzyko kredytowe związane z udzieleniem kredytu lub nabyciem obligacji.

Wybrane wskaźniki finansowe

[edytuj | edytuj kod]

Wskaźniki płynności finansowej

[edytuj | edytuj kod]

Między innymi:

  • CR (ang. current ratio) – wskaźnik bieżącej płynności finansowej
  • QR (ang. quick ratio, acid-test ratio) – wskaźnik wysokiej płynności finansowej, tzw. szybki
  • Cash Ratio – wskaźnik płynności gotówkowej

Wskaźniki rentowności

[edytuj | edytuj kod]

Między innymi:

  • ROI (ang. return on investment) – określenie grupy wskaźników rentowności lub pojedynczego wskaźnika stopy zwrotu z inwestycji
  • ROE (ang. return on equity) – wskaźnik rentowności kapitału własnego
  • ROCE (ang. return on capital employed) – wskaźnik stopy zwrotu z zaangażowanego kapitału (odmiana wskaźnika ROE)
  • ROIC (ang. return on invested capital) – wskaźnik stopy zwrotu zainwestowanego kapitału
  • ROA (ang. return on assets) – wskaźnik rentowności aktywów
  • ROS (ang. return on sales) – wskaźnik zyskowności sprzedaży. Relatywnie często w liczniku występuje zysk netto i przyjęło się, że jest to wyjściowa konstrukcja tego wskaźnika. Przy tej konstrukcji można go nazywać marżą zysku lub marżą zysku netto (ang. net profit margin).
  • Marża brutto (ang. gross margin) – odmiana wskaźnika zyskowności sprzedaży, który w liczniku ma zysk ze sprzedaży
  • RONA (ang. return on net assets) – wskaźnik rentowności aktywów netto

Wskaźniki sprawności działania (zarządzania)

[edytuj | edytuj kod]

Między innymi:

Wskaźniki giełdowe (rynku kapitałowego)

[edytuj | edytuj kod]

Między innymi:

  • P/E (ang. price/earnings ratio) – wskaźnik ceny do zysku
  • Wskaźnik kapitalizacji – to odwrotność wskaźnika P/E, informuje w jakim stopniu inwestorzy kapitalizują wartość zysków, kupując i sprzedając jej akcje
  • EPS (ang. earnings per share) – wskaźnik zysku przypadającego na akcję
  • P/BV (ang. price/book value)(C/WK) – wskaźnik ceny rynkowej do wartości księgowej na jedną akcję
  • PEG (ang. price earnings growth) – wskaźnik wzrostowy ceny do zysku, wskaźnik urealniający P/E, który dzieli ten wskaźnik przez prognozowaną wartość zysków
  • DPR (ang. dividend payout ratio) – wskaźnik stopy wypłat dywidend, ilustruje udział dywidendy w zysku netto badanej spółki
  • P/D (ang. price to dividend) – wskaźnik dywidendy, relacja bieżącej ceny rynkowej przypadającej na jedną akcję do dywidendy
  • SGR (ang. sustainable growth rate) – trwała stopa wzrostu
  • P/S lub PSR (ang. price to sales) – iloraz rynkowej ceny akcji i wartości sprzedaży spółki przypadającej na jedną akcję

Wskaźniki wypłacalności (zdolności do obsługi zadłużenia)

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Justyna Godawska, Natalia Iwaszczuk, Finanse, Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie, 2023, s. 236, ISBN 978-83-963036-6-0.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Robert Patterson: Kompendium terminów z zakresu rachunkowości i finansów po polsku i po angielsku. Warszawa: Fundacja Rozwoju Rachunkowości w Polsce, 2002, s. 495–507. ISBN 83-86543-59-0.
  • Grzegorz Gołębiowski, Agnieszka Tłaczała: Analiza finansowa w teorii i w praktyce. Warszawa: Difin, 2009. ISBN 978-83-7641-134-7.