Wskaźnik oksygenacji

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Wskaźnik oksygenacji (PaO2/FiO2) – iloraz ciśnienia parcjalnego tlenu we krwi tętniczej i zawartości tlenu w mieszaninie oddechowej (zawartość tlenu przedstawiona w formie ułamka dziesiętnego)[1]. Wykorzystywany w ocenie wydolności oddechowej organizmu człowieka.

Wartości prawidłowe[edytuj | edytuj kod]

U zdrowego człowieka, który oddycha powietrzem atmosferycznym[1]:

  • ciśnienie parcjalne tlenu we krwi tętniczej – PaO2 = 97 mm Hg
  • zawartość tlenu w mieszaninie oddechowej – FiO2 = 0,21
  • wskaźnik oksygenacji – PaO2/FiO2 = 470 mm Hg

Wartości patologiczne[edytuj | edytuj kod]

Do zmiany wskaźnika oksygenacji dochodzi m.in. w zespole ostrej niewydolności oddechowej[1]. Na podstawie PaO2/FiO2 i kilku innych wskaźników można określić jego ciężkość[1]:

  • łagodny ARDS – PaO2/FiO2 większe niż 200 mm Hg, ale mniejsze lub równe 300 mm Hg
  • umiarkowany ARDS – PaO2/FiO2 większe niż 100 mm Hg, ale mniejsze lub równe 200 mm Hg
  • ciężki ARDS – PaO2/FiO2 ≤100 mm Hg

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Andrzej Szczeklik, Piotr Gajewski: Interna Szczeklika 2017. Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2017, s. 845. ISBN 978-83-7430-517-4.