Współczynnik poświęcenia
Współczynnik poświęcenia – wielkość wyrażająca stosunek zmniejszenia produkcji (w wartościach bezwzględnych lub jako % PKB) spowodowanego walką z inflacją do spadku inflacji. Stanowi zatem cenę dezinflacji w przeliczeniu na 1% spadku inflacji i w tym sensie użyteczny wskaźnik do analizy polityki gospodarczej. Szczególne zastosowanie współczynnik ten znajduje w polityce pieniężnej Stanów Zjednoczonych Ameryki, gdzie bank centralny ma za zadanie zarówno stabilizację cen jak i maksymalizację zatrudnienia[1].
Czynniki wpływające na wielkość współczynnika poświęcenia[edytuj | edytuj kod]
Głównymi czynnikami warunkującymi wartość współczynnika poświęcenia są tempo dezinflacji (im szybsze tym niższy współczynnik) oraz elastyczność płac (im bardziej elastyczne płace tym niższy współczynnik). Otwartość gospodarki nie ma wpływu na wielkość współczynnika, natomiast wpływ wyjściowego (początkowego) poziomu inflacji oraz polityki dochodowej jest niepewny[2].
Przykładowe wartości współczynnika poświęcenia[edytuj | edytuj kod]
- Australia: 1,00
- Francja: 0,75
- Japonia: 0,93
- Kanada: 1,50
- Niemcy: 2,92
- Szwajcaria: 1,57
- USA: 2,39
- Wielka Brytania: 0,79
- Włochy: 1,74[3]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Stephen G. Cecchetti and Robert W. Rich, "Structural Estimates of the U.S. Sacrifice Ratio", Research and Market Analysis Group, Federal Reserve Bank of New York, March 1999
- ↑ Lawrence Ball, "What determines the sacrifice ratio?" NBER Working Paper Series, Working Paper No. 4306, National Bureau of Economic Research, Cambridge, MA, March 1993
- ↑ Wszystkie wartości z: Lawrence Ball, "How Costly is Disinflation? The Historical Evidence", Business Review, Federal Reserve Bank of Philadelphia, November-December 1993