Współczynnik pochłaniania (akustyka)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Współczynnik pochłaniania – parametr służący do opisu właściwości dźwiękochłonnych ciał fizycznych, wykorzystywany przy obliczeniach związanych z adaptacją akustyczną pomieszczeń.

Współczynnik pochłaniania jest określony wzorem:

gdzie: Epoch, Epad – energia fali odpowiednio pochłoniętej i padającej w jednostce czasu.

Może przyjmować wartości z zakresu 0...1, w szczególności α = 0 przy całkowitym odbiciu i α = 1 przy całkowitym pochłonięciu. Ilość energii, która zostanie pochłonięta zależy od właściwości dźwiękochłonnych ciała, na który pada fala (m.in. od struktury wierzchniej warstwy, faktury i grubości) oraz od częstotliwości padającego dźwięku[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Andrzej Kulowski: Akustyka sal. Gdańsk: Wydawnictwo Politechniki Gdańskiej, 2007. ISBN 978-83-7348-174-9.