Wybrzeże fiordowe

Wybrzeże fiordowe – rodzaj wybrzeża wysokiego, które powstaje w wyniku zalania morzem długich, wąskich, głębokich (U-kształtnych) dolin polodowcowych (fiordów) na obszarach górskich. Doliny te tworzą zatoki (do kilkuset km długości) o stromych ścianach sięgających kilometra wysokości. Wybrzeże to występuje m.in.: w płn.-zach. Norwegia, Nowa Zelandia, Szkocja, Alaska, Antarktyda, Grenlandia, pd. Chile.

Najdłuższy fiord: Scoresby Sund we wschodniej części Grenlandii (350km).

w Europie: Sognefjord w Norwegii (204 km).

Bibliografia

Witold Mizerski, Jan Żukowski: Tablice geograficzne. Warszawa: Adamantan, 2008, s. 86-88. ISBN 978-83-7350-121-8.
Hanne Sandell, Birger Sandell: Archaeology and Environment in the Scoresby Sund Fjord. Museum Tusculanum Press, 1991, s. 7. ISBN 87-635-1208-4.
Sognefjorden. Store norske leksikon. [dostęp 2014-05-06]. (norw. nynorsk).

Wybrzeża wysokie	dalmatyńskie riasowe fiordowe ferdowe fierdowe limanowe klifowe
Wybrzeża niskie	mierzejowe lagunowe namorzynowe koralowe wydmowe szkierowe
Wybrzeże wyrównane