Wydział rady narodowej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Wydział rady narodowej – ustawowo określone komórka organizacyjna rady narodowej, mająca na celu prawidłowo ustalone kompetencji organów wykonawczych oraz uprawnień nadzorczych, niezbędnych dla realizacji jednolitej polityki administracyjnej w kraju.

Powoływanie wydziałów[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie ustawy z 1958 r. o radach narodowych określone nazwy wydziałów występujących w radach narodowych[1]. Ustanowienie wydziałów rad narodowych obejmowało wojewódzkie rady narodowe, powiatowe rady narodowe oraz gromadzkie rady narodowe.

Rodzaje wydziałów[edytuj | edytuj kod]

Wydziały, jako terenowe organy administracji państwowej, kierowały poszczególnymi dziedzinami spraw należących do właściwości rad narodowych. Wydziały były tworzone przez prezydium rad narodowych określając ich organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres działania.

W strukturze organizacyjnej rad narodowych wyodrębniono następujące wydziały:

  • ochrony porządku i bezpieczeństwa publicznego;
  • rolnictwa;
  • przemysłu terenowego i rzemiosła;
  • budownictwa terenowego, inspekcji budowlanej, zabudowy miast i wsi;
  • gospodarki komunalnej i mieszkaniowej;
  • handlu wewnętrznego;
  • skupu;
  • budowy i utrzymania dróg oraz transportu drogowego;
  • gospodarki wodnej;
  • oświaty i kultury;
  • zdrowia, kultury fizycznej i turystyki;
  • zatrudnienia;
  • rent i pomocy społecznej;
  • finansów;
  • inne sprawy administracji państwowej.

Prezydium rady narodowej zamiast wydziałów mogły tworzyć zarządy, oddziały, referaty, kolegialne komisje lub urzędy o innej nazwie.

Kierowanie wydziałami[edytuj | edytuj kod]

Na czele wydziałów stali kierownicy, którzy ponosili odpowiedzialność za ich pracę i jej wyniki. Kierowników wydziałów powoływało i odwoływało prezydium rady narodowej. Prezydium rady narodowej rozpatrywało sprawozdania z działalności wydziałów.

Wydziały działały zgodnie z wytycznymi i zarządzeniami swojego prezydium oraz zgodnie z wytycznymi odpowiednich wydziałów wyższego stopnia i właściwego ministra.

W gromadzkiej radzie narodowej zamiast wydziałów tworzone były biura, którymi kierował sekretarz gromadzki. Zasady i tryb powoływania sekretarza gromadzkiego oraz jego obowiązki i prawa określała Rada Ministrów w drodze rozporządzenia.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ustawa z dnia 25 stycznia 1958 r. o radach narodowych (Dz.U. z 1958 r. nr 5, poz. 16)