Przejdź do zawartości

Wykładnik adiabaty

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Współczynnik adiabaty wybranych gazów[1][2]
Temp. [°C] Gaz   Temp. [°C] Gaz   Temp. [°C] Gaz
−181 H2 1,597 200 suche
powietrze
1,398 20 NO 1,400
−76 1,453 400 1,393 20 N2O 1,310
20 1,410 1000 1,365 −181 N2 1,470
100 1,404 2000 1,088 15 1,404
400 1,387 0 CO2 1,310 20 Cl2 1,340
1000 1,358 20 1,300 −115 CH4 1,410
2000 1,318 100 1,281 −74 1,350
20 He 1,660 400 1,235 20 1,320
20 H2O 1,330 1000 1,195 15 NH3 1,310
100 1,324 20 CO 1,400 19 Ne 1,640
200 1,310 −181 O2 1,450 19 Xe 1,660
−180 Ar 1,760 −76 1,415 19 Kr 1,680
20 1,670 20 1,400 15 SO2 1,290
0 Suche
powietrze
1,403 100 1,399 360 Hg 1,670
20 1,400 200 1,397 15 C2H6 1,220
100 1,401 400 1,394 16 C3H8 1,130

Wykładnik adiabaty w termodynamice – bezwymiarowa wielkość równa stosunkowi ciepła właściwego w przemianie izobarycznej do ciepła właściwego w przemianie izochorycznej. Występuje jako parametr w prawie Poissona opisującym przemianę adiabatyczną gazu doskonałego.

Wykładnik adiabaty nazywany jest również współczynnikiem w równaniu Poissona lub kappą, od nazwy greckiej litery, którą jest najczęściej oznaczany.

Zgodnie z definicją

gdzie:

– wykładnik adiabaty,
– ciepło właściwe w przemianie izobarycznej,
– ciepło właściwe w przemianie izochorycznej.

Zamiast ciepła właściwego może tu być użyte ciepło molowe, ponieważ dla danej substancji różnią się one o stały czynnik.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. White, Frank M.: Fluid Mechanics 4th ed. McGraw Hill.
  2. Lange’s Handbook of Chemistry, 10th ed. page 1524.