Wykwit

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Wykwit (łac. exanthema) – w dermatologii: zmiana skórna, na podstawie której można ustalić rozpoznanie; są zasadniczym elementem obrazu klinicznego chorób dermatologicznych. Mimo różnorodności objawów skórnych można je podzielić na podstawie cech morfologicznych na kilkanaście podstawowych typów.
Wyróżniamy wykwity pierwotne (łac. efflorescentiae primariae) i wtórne (efflorescentiae secundariae). Wykwity pierwotne pojawiają się w początkowym okresie ujawnienia się zmian chorobowych na skórze. Wykwity wtórne stanowią zejście wykwitów pierwotnych i są obecne w okresie dalszego przebiegu lub ustępowania choroby.
Przy opisie wykwitów zwraca się uwagę na takie ich cechy, jak: wielkość, kształt, postać, barwę, powierzchnię, ograniczenie umiejscowienia, ilość, towarzyszące objawy podmiotowe (ból, świąd), ewolucję i zejście.

Wykwity pierwotne[edytuj | edytuj kod]

Wykwity wtórne[edytuj | edytuj kod]

Stany narzucone skóry[edytuj | edytuj kod]

Stany chorobowe niedające się pod względem morfologicznym włączyć do wykwitów pierwotnych lub wtórnych:

  • Zliszajowacenie (lichenizacja, lichenificatio) – stan wzmożonego pogrubienia poletkowania i szorstkości skóry na tle przewlekłych stanów zapalnych np. charakterystyczny dla atopowego zapalenia skóry
  • Spryszczenie – powstanie ognisk o typie w obrębie innych ognisk chorobowych
  • Łuszczycowatość
  • Zliszajcowacenie (impetiginizacja, impetiginisatio) wtórne zakażenie wykwitów – charakterystyczne żółto-miodowe miękkie strupy

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Stefania Jabłońska, Sławomir Majewski Choroby skóry i choroby przenoszone drogą płciową PZWL 2005, ISBN 83-200-3367-5.