Wykwit gładkościenny

Wykwit gładkościenny
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	Protozoa
Typ	śluzowce
Klasa	Myxogastrea
Rząd	Physarida
Rodzina	Physaraceae
Rodzaj	Fuligo
Gatunek	wykwit gładkościenny
	Nazwa systematyczna
	Fuligo leviderma H. Neubert, Nowotny & K. Baumann; Die Myxomyceten Deutschlands und des angrenzenden Alpenraumes unter besonderer Berücksichtigung Österreichs, 2. Physarales (Gomaringen) 2: 211 (1995)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wykwit gładkościenny (Fuligo leviderma H. Neubert, Nowotny & K. Baumann) – gatunek śluzowców^[2].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji: Fuligo, Physaraceae, Physarida, Incertae sedis, Myxogastrea, Mycetozoa, Amoebozoa, Protozoa (według Index Fungorum)^[2].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Tworzy pojedyncze plazmodia o średnicy do 5 cm i grubości do 2,5 cm. Mają one okrągławy zarys, są półkuliste i spłaszczone. Otoczone są korą o grubości 50–100 μm. Kora jest zazwyczaj gładka, rzadziej delikatnie kosmkowata, matowa lub nieco połyskująca i ma barwę czerwonobrązową lub żółtobrązową (rzadziej). Leżnia jest gładka lub siateczkowata i tej samej barwy co kora^[3].

Biologia[edytuj | edytuj kod]

Plazmodium wykwitu w poszukiwaniu składników pokarmowych powoli porusza się na podłożu za pomocą nibynóżek. Rozmnaża się za pomocą zarodników, które wytwarza w otoczonych celulozową błonką zarodniach. Zarodniki mają dwuwarstwową ścianę, ściana wewnętrzna jest włóknista, zewnętrzna jest gęsta. Podczas kiełkowania zewnętrzna warstwa pęka a przez powstały w niej otwór oraz bardziej elastyczną warstwę wewnętrzną wydobywa się protoplazma zarodników^[4].

Zarodniki w masie mają barwę od czarnobrązowej do czarnej. Są gęsto brodawkowane i mają rozmiar 7 – 8 μm^[3].

Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]

Jest rozprzestrzeniony na całej półkuli północnej^[5].

Występuje w lasach, najczęściej w grądach, rzadziej w lasach iglastych. Rozwija się przez cały sezon wegetacyjny^[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ CABI databases. [dostęp 2014-09-25]. (ang.).
↑ ^a ^b Index Fungorum. [dostęp 2016-01-13]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Praca zbiorowa – Świat śluzowców, grzybów i mszaków Wigierskiego Parku Narodowego 2010
↑ HenryH. Stempen HenryH., Robert C.R.C. Evans Robert C.R.C., Behavior of the inner wall layer of the germinating Fuligo septica spore: evidence of peroxidase activity, „Mycologia”, 74 (1), 1982, s. 26–35, DOI: 10.2307/3792625, JSTOR: 3792625 (ang.).
↑ Discover Life Maps. [dostęp 2016-01-10].

[cabi-1] CABI databases. [dostęp 2014-09-25]. (ang.).

[if-2] Index Fungorum. [dostęp 2016-01-13]. (ang.).

[pz-3] Praca zbiorowa – Świat śluzowców, grzybów i mszaków Wigierskiego Parku Narodowego 2010

[4] HenryH. Stempen HenryH., Robert C.R.C. Evans Robert C.R.C., Behavior of the inner wall layer of the germinating Fuligo septica spore: evidence of peroxidase activity, „Mycologia”, 74 (1), 1982, s. 26–35, DOI: 10.2307/3792625, JSTOR: 3792625 (ang.).

[5] Discover Life Maps. [dostęp 2016-01-10].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]