Wysokość astronomiczna

Wysokość astronomiczna, elewacja^[1] – kąt między płaszczyzną horyzontu astronomicznego a kierunkiem na ciało niebieskie.

W astronawigacji przyrządem do wyznaczania wysokości astronomicznej jest sekstant.

Wysokość astronomiczna wraz z azymutem są współrzędnymi w układzie horyzontalnym i określają chwilowe położenie ciała niebieskiego. Wysokość jest oznaczana symbolem $a$ i wiąże się z odległością zenitalną $z$ wzorem: $z=90^{\circ }-a$ ^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ elewacja, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2024-04-25] .
↑ Astronomia ogólna, HannuH. Karttunen i inni, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2020, s. 24, ISBN 978-83-01-20808-0 (pol.).

[epwn-1] elewacja, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2024-04-25] .

[AO-2] Astronomia ogólna, HannuH. Karttunen i inni, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2020, s. 24, ISBN 978-83-01-20808-0 (pol.).

[1]

[2]