Wzmacniacz nieprzeciążalny
Wzmacniacz nieprzeciążalny (również: wzmacniacz Fairsteina, wzmacniacz różniczkowy z podwójnym różniczkowaniem) – wzmacniacz impulsów z układem formującym realizującym podwójne różniczkowanie[1]. Zaproponowany w 1951 przez R. Dandla i rozpowszechniony przez Edwarda Fairsteina[2][3].
Podwójne różniczkowanie zmniejsza czas regeneracji w razie przekroczenia znamionowego zakresu amplitud sygnału wejściowego (np. rzędu pojedynczych mikrosekund przy 200-krotnym przeciążeniu amplitudowym)[1].
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
Wzmacniacze tego typu są ważnym elementem przyrządów do pomiaru małych sygnałów występujących w sąsiedztwie sygnałów o dużo większych amplitudach[1], np. w pomiarach z zakresu fizyki jądrowej (zliczanie cząstek o małych energiach przy jednoczesnym występowaniu cząstek wysokoenergetycznych).
W klasycznym wzmacniaczu (opartym o triodę lub tranzystor) wystąpienie dużego dodatniego napięcia na wejściu spowoduje również dodatnią, względem katody, polaryzację siatki (bramki). Siatka zacznie pobierać prąd ładując pojemność C na wejściu. Aby wyjście wzmacniacza wróciło do poziomu normalnego (czas regeneracji), ładunek C musi jeszcze zostać rozładowany przez rezystancję R, rzędu 100kΩ. Jeśli w tym czasie nadejdzie kolejny impuls mający zostać zarejestrowany (wzmocniony), to będzie on zniekształcony lub nie zostanie zarejestrowany[4].
Współcześnie w technice tranzystorowej moduł zapewniający nieprzeciążalność realizowany jest wejściowym stopniem różnicowym o sprzężeniu emiterowym na dużej rezystancji obciążenia (long tailed pair, LTP). Najczęściej są to rozwinięcia i wariacje układu zaproponowanego przez Collinge'a. W technice lampowej jest to podobny stopień o sprzężeniu katodowym[5].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Encyklopedia techniki: energia jądrowa. red. Jan Zienkowicz. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1970. (pol.).
- ↑ G. D. O'Kelley: Detection and Measurement of Nuclear Radiation. National Academy of Science - National Research Council, 1962.
- ↑ Edward Fairstein. Nonblocking Double‐Line Linear Pulse Amplifier. „Review of Scientific Instruments”. 475 (27), 1956. DOI: 10.1063/1.1715613. (ang.).
- ↑ red. E. Bleuler: Methods of experimental physics. T. 2: Electronic Methods. Academic Press, 1964, s. 252-253.
- ↑ Kazimierz Korbel: Ekstrakcja informacji z sygnału radiometrycznego. Kraków. s. 12-14. [dostęp 2018-03-25].