Wzorowy Słuchacz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Odznaka Wzorowy Słuchacz

Wzorowy Słuchacz – tytuł honorowy i odznaka nadawana żołnierzom Wojska Polskiego.

Ustanowiona zarządzeniem Ministra Obrony Narodowej w 1982 roku. Nadawana oficerom, chorążym, podoficerom zawodowym – słuchaczom akademii wojskowych i kursów, którzy spełniali określone warunki oraz wyróżniali się bardzo dobrymi i dobrymi wynikami w nauce[1].

Odznaka[edytuj | edytuj kod]

Owalna tarcza, emaliowana w kolorach biało-czerwonych. Pośrodku tarczy orzeł, wokół napis WZOROWY SŁUCHACZ. Średnica 30 mm. Trzystopniowa: złota, srebrna, brązowa.

Autorem projektu jest Stanisław Tołodziecki, za wykonanie odpowiada Mennica Państwowa[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Mieczysław Wełna: Odznaki i oznaki ludowego Wojska Polskiego; katalog. s. 40.
  2. Zdzisław Sawicki: Odznaki Wojska Polskiego 1943 – 2003; katalog zbioru falerystycznego; 2. s. 138.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Mieczysław Wełna: Odznaki i oznaki ludowego Wojska Polskiego; katalog. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1989. ISBN 83-04-02954-5.
  • Zdzisław Sawicki: Odznaki Wojska Polskiego 1943 – 2003; katalog zbioru falerystycznego; 2. Warszawa: Agencja Wydawnicza CB, 2003. ISBN 83-7339-021-9.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]