Wzorzec inkrementalny
Wzorzec inkrementalny − wzorzec zawierający rozłożone na przemian strefy o jednakowej szerokości różniące się właściwościami fizycznymi. Wzorzec inkrementalny do pomiaru długości ma strefy te rozmieszczone wzdłuż linii prostej, natomiast do pomiaru kątów − na tarczy albo na powierzchni walcowej. Pomiar odbywa się przyrostowo na zasadzie zliczania ilości stref. Do zliczania w obu kierunkach (praca rewersyjna) wymagane są co najmniej dwa detektory przesunięte względem siebie o całkowitą liczbę okresów plus ±1/4 okresu wzorca. Możliwe jest również odczytanie ułamkowej części okresu za pomocą interpolatora.
Rodzaje wzorców inkrementalnych[edytuj | edytuj kod]
Do budowy wzorców inkrementalnych najczęściej są wykorzystywane zjawiska:
- optyczne
- zmiana współczynnika transmisji
- zmiana współczynnika odbicia
- zmiana fazy
- interferencja światła (np. interferometr)
- magnetyczne (np. zmiana kierunku namagnesowania)
- pojemnościowe (np. suwmiarki cyfrowe)
- indukcyjne (induktosyny)
- zmiany rezystancji (np. strefy przewodzące i nieprzewodzące)