Przejdź do zawartości

Władimir Benski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władimir Benski
Владимир Степанович Бенский
generał dywizji generał dywizji
Data i miejsce urodzenia

31 maja 1895
Kulikowka

Data śmierci

1968

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Czerwona
ludowe Wojsko Polskie

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy I klasy Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Order Krzyża Grunwaldu III klasy Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Order Czerwonego Sztandaru Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty” Medal „Za zwycięstwo nad Japonią”

Władimir Stiepanowicz Benski, (ros.) Владимир Степанович Бенский (ur. 19 maja?/31 maja 1895 w Kulikowce w rejonie penzeńskim, zm. 1968) – generał major Armii Czerwonej, generał dywizji Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Skończył szkołę średnią i zaliczył rok studiów. W październiku 1918 wstąpił do Armii Czerwonej. Walczył na froncie wschodnim m.in. jako dowódca kompanii w pułku piechoty. W lutym 1919 został ranny. Po wyleczeniu w marcu został dowódcą kompanii samodzielnego batalionu robotniczego. Od kwietnia 1920 dowódca samodzielnej kompanii karnej, a od listopada 1920 – samodzielnej kompanii wartowniczej. Od lipca 1921 adiutant dowódcy pułku, a od maja 1922 adiutant komendanta garnizonu. Od sierpnia 1922 szef sztabu pułku piechoty w Penzie, a od listopada 1924 dowódca batalionu w tym pułku. W marcu 1939 został szefem sztabu 63 Korpusu Piechoty. 1 października 1940 roku został mianowany generałem majorem. W czasie II wojny światowej był między innymi szefem sztabu 40 Armii (luty – kwiecień 1943) i 69 Armii.

W okresie od 15 lipca 1949 roku do 6 listopada 1956 roku pełnił służbę w Wojsku Polskim na stanowisku szefa Oddziału VI Sztabu Generalnego, a od 1951 roku zastępcy szefa Sztabu Generalnego do spraw organizacyjno-mobilizacyjnych. 12 sierpnia 1955 roku został mianowany generałem porucznikiem[1]. W listopadzie 1956 roku powrócił do ZSRR.

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Бенский Владимир Степанович. [w:] Страницы российской истории [on-line]. [dostęp 2014-11-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-21)]. (ros.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Henryk P. Kosk, Generalicja polska, t. I, Pruszków 1998.
  • Edward Jan Nalepa, Oficerowie Armii Radzieckiej w Wojsku Polskim 1943-1968, Warszawa: Bellona, 1995, ISBN 83-11-08353-3, OCLC 830273795.
  • Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990, tom I: A–H, Toruń 2010, s. 126-127.