Przejdź do zawartości

Włodzimierz Dobrowolski (1872–1937)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Włodzimierz Feliks Dobrowolski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 stycznia 1872
Suwałki

Data i miejsce śmierci

1 marca 1937
Warszawa

Miejsce spoczynku

cmentarz Powązkowski w Warszawie

Narodowość

polska

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Multimedia w Wikimedia Commons

Włodzimierz Feliks Dobrowolski (ur. 14 stycznia 1872 w Suwałkach, zm. 1 marca 1937 w Warszawie) – polski inżynier elektrotechnik, urzędnik ministerialny w II Rzeczypospolitej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 14 stycznia 1872 w Suwałkach[1]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został urzędnikiem w służbie państwowej. Pełnił stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Przemysłu i Handlu[2]. W lipcu 1922 został przedstawiony jako kandydat na ministra poczt i telegrafów przez wyznaczonego na premiera Wojciecha Korfantego[3], którego gabinet ostatecznie nie powstał (został sformowany następnie rząd Juliana Nowaka). W 1923 Włodzimierz Dobrowolski został wyznaczony przez prezydenta RP Stanisława Wojciechowskiego na pełnomocnika strony polskiej do pracy nad Konwencją Pocztowo-Telegraficzną między Rzecząpospolitą a Rosyjską Socjalistyczną Federacyjną Republiką Rad, Ukraińską Socjalistyczną Republiką Rad i Białoruską Socjalistyczną Republiką Rad[4][5]. Pełnił funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Poczt i Telegrafów[6][7].

W 1936 był prezesem Stowarzyszenia Techników Polskich.

Był mężem Marii z Żelechowskich (1872–1934), z którą miał córki: Zofię (1899–1993), dra medycyny i Anielę (1901–1954), polonistkę[8].

Zmarł 1 marca 1937 w Warszawie[7]. Pochowany 4 marca 1937[9] na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera Pod Murem Tatarskiej V-1-75)[8].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Włodzimierz Feliks Dobrowolski M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 2022-06-10].
  2. ↑ Ignacy Boerner – nowy Minister Poczt i Telegrafów.
  3. ↑ Rząd Korfantego. „Głos Rolnika”, s. 6, Nr 30 (64) z 23 lipca 1922. 
  4. ↑ KONWENCJA POCZTOWO-TELEGRAFICZNA MIĘDZY POLSKĄ A ROSJĄ, PODPISANA W MOSKWIE DN. 24 MAJA 1923 R.. pdfy.polbi.pl. [dostęp 2015-09-27].
  5. ↑ KONWENCJA POCZTOWO-TELEGRAFICZNA MIĘDZY POLSKĄ A ROSJĄ, PODPISANA W MOSKWIE DN. 24 MAJA 1923 R.. prawo.pl. [dostęp 2015-09-27].
  6. ↑ a b M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 629 „ za zasługi, położone przy zawarciu Konwencji pocztowo-telegraficznej ze Związkiem Socjalistycznych Republik Rad w r. 1923”.
  7. ↑ a b Ś. p. Wł. Dobrowolski. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 49 z 3 marca 1937. 
  8. ↑ a b Cmentarz Stare Powązki: SKARGA DOBROWOLSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2015-11-15].
  9. ↑ Nekrolog. „Kurjer Warszawski”. Nr 61 (wydanie wieczorne), s. 8, 2 marca 1937. Warszawa. [dostęp 2022-06-10]. 
  10. ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 17.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Włodzimierz_Dobrowolski_(1872–1937)&oldid=75106088”