Zakład Karny w Nowogardzie
53°40′19″N 15°07′09″E/53,671944 15,119167| Państwo | |
|---|---|
| Adres |
72-200 Nowogard |
| Rodzaj | |
| Jednostka nadrzędna |
OISW Szczecin |
| Przeznaczenie |
zamknięty przeznaczony dla skazanych mężczyzn recydywistów penitencjarnych |
| Kierownictwo jednostki |
kpt. Andrzej Antkowiak[2] |
| Pojemność |
1147, w tym 302 oddział zewnętrzny w Płotach |
| Data powstania |
1817 |
Położenie na mapie Nowogardu  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu goleniowskiego  | |
Położenie na mapie gminy Nowogard  | |
| 53°40′19″N 15°07′09″E/53,671944 15,119167
| |
![Zakład Karny w Nowogardzie[1]](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/0c/Red_pog.svg/6px-Red_pog.svg.png){kind=small}
Zakład Karny w Nowogardzie – jednostka penitencjarna typu zamkniętego przeznaczoną do odbywania kary przez mężczyzn recydywistów penitencjarnych.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Przyjmuje się, że początek jednostki penitencjarnej w Nowogardzie sięga okresu stacjonowania w mieście wojsk napoleońskich[3]. Powstał wówczas pomysł przeznaczenia całego zamkowego zespołu na więzienie i zakład wychowawczy. Zaczęto ten projekt realizować w 1817 r. pod nadzorem budowniczego Blocka[3]. W 1820 r. na bazie dawnego zamku Ebersteinów powstało nowogardzkie więzienie. W tym samym roku zostali w Nowogardzie przyjęci pierwsi więźniowie[3].
W 1821 r. powstał w więzieniu oddział kobiecy[3]. W 1851 r. został przeniesiony do Anklam, a w okresie późniejszym do Goleniowa. Więzienie było zakładem wychowawczym, gdzie więźniowie w szkole uczyli się rzemiosła, a praktykę odbywali na warsztatach. W okresie rewolucji, która nastąpiła w Niemczech w 1848 r., więziono w jednostce przywódców rewolucyjnych, między innymi niemieckiego poetę Gottfrieda Kinkla. W 1848 r. więźniowie zorganizowali bunt i próbę ucieczki, która została krwawo stłumiona przez niemieckie jednostki wojskowe[3].
Po I wojnie światowej jednostka funkcjonująca jako zakład wychowawczy została przekształcona na więzienie karne. W 1937 r. zakład rozpoczął działalność jako więzienie dla młodocianych[3]. Po zakończeniu II wojny światowej więzienie częściowo zaczęło działać już w czerwcu 1945 r. Jako funkcjonariusze służby więziennej pracowała kadra wojskowa[3].
W latach 1950–1951 powstał ośrodek pracy[3]. W 1956 r. i w kolejnych latach wykonano szereg prac remontowo-gospodarczych, które w zasadniczy sposób zmieniły charakter historycznych budowli nowogardzkiej jednostki[3].
W 1989 r. więźniowie zorganizowali w zakładzie bunt[3]. W czasie zamieszek zostały spalone dwa budynki przy murze południowym, które następnie rozebrano. W jednym z rozebranych budynków na poziomie piwnic zachowały się szesnastowieczne karcery, w których znajduje się jedyna zachowana w Polsce cela śmierci[3]. W celi tej karę śmierci wykonywano do grudnia 1978 r.
Obecnie ZK w Nowogardzie jest jednostką o ścisłej zabudowie typu pawilonowego z 8 budynkami. Sześć budynków pochodzi z XIX wieku, a w dwóch zachowały się relikty z okresu średniowiecza i z XVI wieku[3].
W grudniu 2008 r. uroczyście oddano nowoczesny pawilon mieszkalny dla osadzonych[3]. W lutym 2009 r. przyjęto pierwszych więźniów. Zakład Karny w Nowogardzie jest jednostką organizacyjną Skarbu Państwa nieposiadającą osobowości prawnej[4]. Zakład funkcjonuje w oparciu o przepisy ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 roku o Służbie Więziennej (Dz.U. z 2023 r. poz. 1683). Podlega Okręgowemu Inspektoratowi Służby Więziennej w Szczecinie[3]. Jest jednostką penitencjarną typu zamkniętego przeznaczoną dla mężczyzn recydywistów penitencjarnych[4].
Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]
Struktura organizacyjna jednostki[4]:
- kierownictwo i stanowiska samodzielne
- dział penitencjarny
- dział ochrony
- dział ewidencji
- dział finansowy
- dział kwatermistrzowski
- oddział terapeutyczny dla osób uzależnionych od środków odurzających i psychotropowych
- zakład opieki zdrowotnej
- oddział zewnętrzny w Płotach.
Zadania[edytuj | edytuj kod]
Dyrektor Zakładu Karnego w Nowogardzie realizuje zadania na podstawie ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej. Do zadań realizowanych należy[4]:
- wykonywanie tymczasowego aresztowania w sposób zabezpieczający prawidłowy tok postępowania karnego,
- ochrona społeczeństwa przed osobami osadzonymi w zakładzie karnym,
- zapewnienie w zakładzie karnym porządku i bezpieczeństwa,
- wykonywanie wszelkich czynności administracyjnych związanych z wykonywaniem tymczasowego aresztowania oraz kar i środków przymusu skutkujących pozbawienie wolności oraz dokumentowania tych czynności
- organizowanie pracy sprzyjającej zdobywaniu umiejętności zawodowych,
- nauczanie oraz zajęcia kulturalno-oświatowe i sportowe,
- wdrażanie skazanych do readaptacji społecznej poprzez stwarzanie warunków sprzyjających do utrzymywania przez nich kontaktów z bliskimi osobami z wolności,
- zapewnienie osobom skazanym na kary pozbawienia wolności lub tymczasowo aresztowanym przestrzegania ich praw, a zwłaszcza humanitarnych warunków odbywania kary, poszanowania godności osobistej, zapewnienia opieki zdrowotnej i możliwości korzystania z posług religijnych.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Obwieszczenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 15 czerwca 2022 r. w sprawie wykazu jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Sprawiedliwości lub przez niego nadzorowanych (M.P. z 2022 r. poz. 693).
- ↑ Kierownictwo. [w:] ZK Nowogard [on-line]. Portal Służby Więziennej. [dostęp 2021-09-17].
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Okręgowy Inspektorat Służby Więziennej Szczecin: ZK Nowogard. [dostęp 2015-02-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-01)].
- ↑ a b c d BIP: Biuletyn. [dostęp 2015-02-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-10)].