Zapalenie wsierdzia Libmana-Sacksa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zapalenie wsierdzia Libmana-Sacksa (ang. Libman-Sacks endocarditis) – postać nieinfekcyjnego zapalenia wsierdzia, obserwowana w przebiegu tocznia rumieniowatego układowego (SLE).

Jednostkę chorobową opisali jako pierwsi Emanuel Libman i Benjamin Sacks z nowojorskiego Mount Sinai Hospital w 1924[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Libman E, Sacks B: A hitherto undescribed form of valvular and mural endocarditis. Arch Intern Med 1924; 33: 701-37