Zapora przeciwrumowiskowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zapora przeciwrumowiskowa – zapora, której nadrzędnym celem jest zatrzymywanie rumowiska, głównie rumoszu o frakcji toczyn i wleczyn, a tym samym ochrona terenów położonych poniżej budowli przed wezbraniami i rumowiskiem; w mniejszym stopniu wyrównywanie przepływu potoku. Jest to budowla poprzeczna przegradzająca łożysko potoku, której wysokość w koronie jest zwykle wyższa od poziomu wielkich wód. Składa się z: muru czołowego z przelewem zwanym gardłem, niecki spadowej ograniczonej ścianami bocznymi i progiem oraz przeciwprzegrody; inne elementy w obrębie i sąsiedztwie zapory przeciwrumowiskowej to: progi, stopnie, szykany, okienka osączające[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Andrzej Jaguś, Mariusz Rzętała: Szczawnica i okolice – niektóre możliwości kształcenia w zakresie geografii. Sosnowiec: Wydział Nauk o Ziemi Uniwersytetu Śląskiego, 2001, s. 128. ISBN 83-87431-37-0.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Andrzej Jaguś, Mariusz Rzętała: Szczawnica i okolice – niektóre możliwości kształcenia w zakresie geografii. Sosnowiec: Wydział Nauk o Ziemi Uniwersytetu Śląskiego, 2001, s. 128. ISBN 83-87431-37-0..