Zasiłek pielęgnacyjny
Zasiłek pielęgnacyjny – jedno ze świadczeń rodzinnych, którego celem jest częściowe pokrycie wydatków wynikających z konieczności zapewnienia osobie niepełnosprawnej opieki i pomocy w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji.
Do zasiłku pielęgnacyjnego uprawnione są:
- niepełnosprawne dzieci do 16. roku życia legitymujące się orzeczeniem o niepełnosprawności
- osoby w wieku powyżej 16 lat legitymujące się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności (lub odpowiednie orzeczenie: ZUS zaliczające do I grupy inwalidzkiej lub całkowitej niezdolność do pracy i samodzielnej egzystencji, KRUS zaliczające do I grupy inwalidzkiej lub całkowitej niezdolność do pracy i samodzielnej egzystencji)
- osoby w wieku powyżej 16 lat legitymujące się orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, jeżeli niepełnosprawność powstała w wieku do ukończenia 21. roku życia (lub odpowiednie orzeczenie: ZUS zaliczające do II grupy inwalidzkiej lub całkowitej niezdolności do pracy)
- osoby, które ukończyły 75 lat.
Zasiłek pielęgnacyjny od 1 września 2006 roku do 30 października 2018 wynosił 153 zł miesięcznie[1]. Od 1 listopada 2018 wynosił 184,42 zł. Kolejna zmiana wysokości kwoty zasiłku nastąpiła w dniu 1 listopada 2019 – do kwoty 215,84 zł[2].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- dodatek pielęgnacyjny – świadczenie o podobnym charakterze wypłacane przez ZUS
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej
- ↑ Zasiłek pielęgnacyjny w 2019 r. - wysokość, aktualny wniosek. kadry.infor.pl. [dostęp 2019-02-13].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ustawa z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2024 r. poz. 323)