Zatoka Barierowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zatoka Barierowa
Barrier Bay
Barrierevika
Terytorium

 Antarktyka

Lokalizacja

Ocean Południowy

Położenie na mapie Antarktyki
Mapa konturowa Antarktyki, po prawej znajduje się punkt z opisem „Zatoka Barierowa”
Ziemia67°45′S 81°15′E/-67,750000 81,250000

Zatoka Barierowa[1] (ang. Barrier Bay, norw. Barrierevika[1]) – zatoka w Antarktydzie Wschodniej, między wybrzeżem a zachodnim krańcem Zachodniego Lodowca Szelfowego.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Nazwa zatoki nawiązuje do bariery lodowej – dawnego określenia lodowca szelfowego[2].

Geografia[edytuj | edytuj kod]

Otwarta zatoka przybrzeżna w Antarktydzie Wschodniej, między wybrzeżem a zachodnim krańcem Zachodniego Lodowca Szelfowego[2].

Lodowiec jest ostoją ptaków IBA z uwagi na kolonie pingwinów cesarskich[3]. Jedna kolonia zamieszkuje obszar lodu morskiego przy północno-zachodnim krańcu lodowca, a druga zlokalizowana jest w zachodniej części lodowca w Zatoce Barierowej[3]. Kolonia w Zatoce Barierowej została po raz pierwszy zaobserwowana w grudniu 2009 roku[4]. Przeprowadzono liczenie piskląt – było ich 295[4]. Ptaki obserwowano przez kolejne trzy lata, potwierdzając, że Zatoka Barierowa jest ich miejscem lęgowym[4].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Zatoka została zmapowana na podstawie zdjęć lotniczych wykonanych przez Larsa Christensena (1884–1965) podczas norweskiej wyprawy w latach 1936–1937[2]. Obiekt otrzymał nazwę Barrierevika (pol. „Zatoka Barierowa”)[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]