Przejdź do zawartości

Zbigniew Rachwalski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zbigniew Rachwalski
Data i miejsce urodzenia

21 września 1955
Rogowo

Wzrost

174 cm

Pozycja

napastnik

Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
 Polska 215 (51)

Zbigniew Rachwalski (ur. 21 września 1955 w Rogowie) – polski hokeista na trawie, trener, olimpijczyk z Moskwy 1980.

Zawodnik grający na pozycji napastnika. Karierę sportową rozpoczął w klubie LKS Rogowo. W roku 1976 przeniósł się do Pocztowca Poznań, z którym to klubem wywalczył w latach 1979, 1981–1983, 1988 i 1991 tytuł mistrza Polski na otwartym boisku.

W reprezentacji Polski (w latach 1975–1990) rozegrał 215 spotkań zdobywając w nich 51 bramek[1]. Przez wiele lat był kapitanem reprezentacji.

Uczestnik mistrzostw świata w Kuala Lumpur (1975) – 10. miejsce, Buenos Aires (1978) – 9. miejsce, Bombaju (1982) – 8. miejsce, Londynie (1986)[2].

Uczestnik mistrzostw Europy w Hanowerze (1978) na których Polska zajęła 5. miejsce, Amsterdamie (1983) – 9. miejsce, Moskwie (1987) – 5. miejsce[3].

Brał udział w igrzyskach olimpijskich w Moskwie w których Polska zajęła 4. miejsce.

Po zakończeniu kariery sportowej trener Pocztowca Poznań z którym w latach 1995 i 1998 zdobył tytuł mistrza Polski na otwartym stadionie a w latach 1994–2000 i 2002 w hali.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Ilość meczów rozegranych w reprezentacji Polski [online], pzht.pl [dostęp 2011-09-13] [zarchiwizowane z adresu 2013-12-03] (pol.).
  2. Mistrzostwa Świata [online], pzht.pl [dostęp 2011-09-13] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (pol.).
  3. Mistrzostwa Europy [online], pzht.pl [dostęp 2011-09-13] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]