Zbrojniki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zbrojniki, zwane również narzędziami geometrycznymi[1] – kategoria narzędzi kamiennych, charakterystycznych zwłaszcza dla epoki mezolitu, grupująca niewielkie wyroby stanowiące elementy uzbrojenia[1]. Zbrojniki, dzięki swojemu dużemu zróżnicowaniu, służą jako jeden z głównych elementów klasyfikacji kulturowej znalezisk archeologicznych[1]. Uproszczona klasyfikacja zbrojników mezolitycznych Kozłowskiego przedstawia się następująco[1]:

  • tylczaki właściwe
  • półksiężyce
  • tylczaki z retuszem drugiego boku
  • półtylczaki z zatępionym półtylcem
  • równoramienniki
  • trójkąty nierównoboczne
  • wąskie ostrza półtylcowe
  • szerokie ostrza półtylcowe
  • zbrojniki janisławickie
  • liściaki kundajskie
  • wkładki retuszowane
  • trapezy
  • ostrza tardenuaskie

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Bolesław Ginter, Janusz Krzysztof Kozłowski, Technika obróbki i typologia wyrobów kamiennych paleolitu, mezolitu i neolitu, wyd. 3, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1990, s. 127-133, ISBN 83-01-03563-3.