Zespół Hermana

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zespół Hermana (zespół pourazowy z livedo racemosa, ang. Herman syndrome) – rzadki zespół neurologiczny opisany po raz pierwszy przez Eufemiusza Hermana w 1937 roku. Przypadki zespołu opisywane głównie przez Hermana[1] i jego uczniów[2][3], ale także przez zagranicznych neurologów. Na obraz kliniczny zespołu składają się zmiany skórne, objawy piramidowo-pozapiramidowe, zaburzenia mowy, napady padaczkowe, postępujące otępienie, czasem nadciśnienie tętnicze. Istnienie zespołu obecnie nie zawsze jest akceptowane przez neurologów, część z nich uważa, że jest to manifestacja zespołu Sneddona[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Herman EJ. [Post-traumatic craniocerebral syndrome of vasomotor origin: Livido racemosa universalis, pyramidal-extrapyramidal signs, speech disorders, progressive dementia, sometimes convulsions and hypertension]. „Neurol Neurochir Pol”. 11. 6, s. 633-9, 1978. PMID: 600343. 
  2. HERMAN E., SULAT H. [Post-traumatic syndrome of vasomotor origin, livedo racemosa universalis, disseminated, pyramidal-extrapyramidal disorders, and psychic disorders.]. „Neurol Neurochir Psychiatr Pol”. ;7. 1, s. 95-8, 1958. PMID: 13464911. 
  3. Mackiewicz J., Split W. [Herman's syndrome (pyramido-extrapyramidal syndrome with livedo racemosa)]. „Wiad Lek”. 26. 7, s. 645-8, 1973. PMID: 4700962. 
  4. Rebollo M,Val JF,Garigo F, Quintana F, Berciano J (1983) Livedo reticularis and cerebrovascular lesions (Sneddon's syndrome). Clinical, radiological and pathological findings of eight cases. Brain 106:965–979 Cytat za: Kraemer M, Linden D, Berlit P. The spectrum of differential diagnosis in neurological patients with livedo reticularis and livedo racemosa. A literature review. „J Neurol”. 252. 10, s. 1155-66, 2005. DOI: 10.1007/s00415-005-0967-9. PMID: 16133722.