Zespół poklasztorny kapucynów w Świdnicy
50°50′37″N 16°29′01″E/50,843589 16,483703 nr rej. A/4795/643/WŁ z 30.10.1976[1]
| |
 Kościół św. Antoniego | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość |
Świdnica |
| Kościół |
obecnie – zielonoświątkowy |
| Obiekty sakralne | |
| Kościół | |
| Data budowy |
1673 |
| Data zamknięcia |
lata 70. XX |
Położenie na mapie Świdnicy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu świdnickiego  | |
| 50°50′37″N 16°29′01″E/50,843589 16,483703
| |
Zespół poklasztorny kapucyński w Świdnicy – zespół zabudowań znajduje się przy Zamkowej. W skład zabudowań wchodzi klasztor, wybudowany w 1680, oraz kościół św. Antoniego wybudowany w latach 1682–1688.
Klasztor i kościół kapucynów powstał w miejscu spalonego w 1532 zamku książąt świdnickich oraz rezydencji Nostitzów z 1673[2]. Pierwszy powstał klasztor w 1680, a w dwa lata po nim rozpoczęto budowę kościoła (obecnie zbór Kościoła Zielonoświątkowego), która trwała do roku 1688. W wyniku kasacji zakonu w 1810 klasztor przerobiono na szpital, a w późniejszym okresie na sierociniec. Kościół natomiast po gruntownej przebudowie stał się kościołem garnizonowym (1818). Po wojnie kościół pełnił funkcje kościoła polskokatolickiego. W latach 70. XX wieku został opuszczony i opustoszały popadł w znaczna ruinę. Obecnie kościół zielonoświątkowy remontuje ten obiekt na swoją siedzibę.
Wart uwagi jest ciekawy kartusz herbowy Nostitzów. Przy wejściu od ul. Muzealnej zachował się zabytkowy portal z rezydencji pochodzącej z 1537. Okolice klasztoru to piękny zieleniec-skwer założony na miejscu terenu całkowicie zrujnowanego przez prace archeologiczne.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rejestr zabytków województwa dolnośląskiego.
- ↑ Janusz Czerwiński, Ryszard Chanas: Dolny Śląsk - przewodnik. Warszawa: Sport i Turystyka, 1977 s. 185