Zinaida Tusnołobowa-Marczenko

Zinaida Tusnołobowa-Marczenko

Зинаида Михайловна Туснолобова-Марченко

starszyna służby medycznej
Data i miejsce urodzenia	23 listopada 1920 chutor Szewcowo, gubernia witebska
Data i miejsce śmierci	20 maja 1980 Połock
Przebieg służby
Lata służby	1942–1943
Siły zbrojne	Armia Czerwona
Stanowiska	sanitariusz
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Odznaczenia

Zinaida Michajłowna Tusnołobowa-Marczenko , ros. Зинаида Михайловна Туснолобова-Марченко (ur. 23 listopada 1920 w chutorze Szewcowo, gubernia witebska, zm. 20 maja 1980 w Połocku) – radziecka pielęgniarka, sanitariuszka w okresie II wojny światowej, wyróżniona tytułem Bohatera Związku Radzieckiego (1957).

Życiorys

Urodziła się 23 listopada 1920 roku we wsi Szaucowa pod Połockiem w guberni witebskiej (obecnie w rejonie rossońskim obwodu witebskiego na Białorusi) w rodzinie chłopskiej. W 1941 roku poznała i poślubiła Iosifa Marczenkę. Od 1942 roku mieszkała w Lenińsku Kuźnieckim, biorąc udział w kursie dla pielęgniarek. Od kwietnia 1942 roku służyła jako sanitariuszka w 303-dywizji piechoty 60. armii ZSRR na froncie woroneskim. W ciągu 8 miesięcy służby frontowej wyniosła z pola walki 123 rannych. Została wówczas odznaczona Orderem Czerwonej Gwiazdy. W lutym 1943 roku została ranna w trakcie walk. Odnaleziono ją ranną w zamarźniętym błocie. W wyniku odmrożeń i gangreny, lekarze ze szpitala polowego amputowali jej obydwie ręce i nogi. Po kuracji udzielała się propagandowo występując w radzieckich w fabrykach i radio-rozgłośniach.

Po wojnie osiadła wraz z mężem w Połocku. 6 grudnia 1957 roku została wyróżniona tytułem Bohatera Związku Radzieckiego. Zinaidę Tusnołobową-Marczenko wyróżniono również Orderem Lenina, a w 1965 roku Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża, przyznał jej jako trzeciej radzieckiej pielęgniarce w historii – Medal Florence Nightingale. Zmarła 20 maja 1980 roku i została pochowana w Połocku.