Zjednoczenie Katolickich Związków Polek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zjednoczenie Katolickich Związków Polek – zjednoczenie Katolickich Związków Polek. Powstało 5 września 1929 roku.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Zjednoczenie zostało powołane w Poznaniu podczas zjazdu Katolickiego Związku Polek. Odbył on się 5 września 1929 w auli Uniwersytetu[1] i został zorganizowany z okazji obchodów 20–lecia istnienia Związku[2]. Siedzibą Związku był Poznań. Zjednoczenie miało być organem koordynującym katolickie stowarzyszenia kobiece.

Przewodniczącą była Zofia Rzepecka. W 1931 roku była jedną z reprezentantek Polski podczas obrad Międzynarodowej Unii Stowarzyszeń Kobiet Katolickich, które odbyły się w Warszawie z udziałem przedstawicielek katolickich związków kobiet z Belgii, Francji i Holandii[3].

Oddział łódzki (diecezji łódzkiej) powstał w 1931, który w czerwcu 1932 r. odbył swój pierwszy walny zjazd, z udziałem m.in. Z. Rzepeckiej (przew. KZP), H. Sołtanówny (sekr. generalny KZP). Pierwszą przewodniczącą została wybrana Paulina Roszkowska, podówczas żona sędziego Sądu Okręgowego w Łodzi, później łódzkiego adwokata[4].

Organem Zjednoczenia był ukazujący się w latach 1933–1939 miesięcznik „Zjednoczenie”. Redagowały go Helena Sołtanówna (sekr. generalny KZP) i Helena Erzepki[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ogólno-polski zjazd Katolickich Związków Polek, „Gazeta Polska” (201), 2 września 1929, s. 2.
  2. Wielki Zjazd Katolickiego Związku Polek, „Goniec Wielkopolski” (207), 8 września 1929, s. 5.
  3. a b Ewa Maj, Obraz społecznych ruchów kobiet na łamach prasy dla katoliczek w Polsce międzywojennej, „Czasopismo Naukowe Instytutu Studiów Kobiecych” (2), 2021, s. 37-72.
  4. "Łódź w Ilustracji", 26 VI 1932, nr 26, s. 5.