Zofia Zaleska (posłanka)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zofia Zaleska
Data i miejsce urodzenia

26 października 1895
Strzałki, Królestwo Polskie

Data i miejsce śmierci

21 marca 1974
Londyn, Wielka Brytania

Poseł III kadencji Sejmu (II RP)
Okres

od 13 grudnia 1933
do 10 lipca 1935

Przynależność polityczna

Stronnictwo Narodowe

Członek Rady Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej
Okres

od 21 grudnia 1939
do 21 marca 1945

Zofia Zaleska z domu Borakowska (ur. 26 października 1895 w Strzałkach, zm. 21 marca 1974 w Londynie) – polska działaczka społeczna, dziennikarka, posłanka na Sejm III kadencji w II RP z listy Stronnictwa Narodowego[1], członek Rady Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej 1939-1945, w latach 1954–1957 przedstawiciel Rządu RP na uchodźstwie w Irlandii.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Nazwisko Zofii Zaleskiej na stronie 231 niemieckiej listy osób przeznaczonych do eksterminacji o nazwie Sonderfahndungsliste G.B..

W 1910 ukończyła gimnazjum w Warszawie. Po odzyskaniu niepodległości zdała kilka specjalistycznych kursów wyższych i wreszcie w 1925 ukończyła Wydział Dyplomatyczny Szkoły Nauk Politycznych. Podczas I wojny światowej pracowała w Polskim Komitecie Sanitarnym i Obywatelskim Komitecie Opieki nad Ludnością m. st. Warszawy.

W 1919 została członkiem Rady Naczelnej Narodowej Organizacji Kobiet. Pracowała społecznie w związanych z ruchem narodowym i katolickim organizacjach oświatowych i kobiecych, w tym w Radzie Narodowej Polek, Zjednoczeniu Zrzeszeń Nauczycielskich, Związku „Sokolic”, Lidze Kobiet Słowiańskich, Radzie Gospodarczego Wykształcenia Kobiet i Lidze Katolickiej Stowarzyszeń Kobiecych. Była członkiem komitetu prasowego Porozumienia Organizacji Współdziałających w Zwalczaniu Komunizmu.

Równolegle pracowała zawodowo w redakcjach kilku czasopism, m.in. w Kurierze Warszawskim, Kurierze Poznańskim, Głosie Rodziców, Gazecie dla Kobiet i w Biuletynie Narodowej Organizacji Kobiet. 13 grudnia 1933 weszła do Sejmu III kadencji, zajmując miejsce zmarłego Franciszka Maryańskiego. Po wygaśnięciu mandatu powróciła do pracy zawodowej i społecznej.

Po agresji III Rzeszy na Polskę zgłosiła się ochotniczo do służby pomocniczej przy Wojsku Polskim. Pod koniec pierwszego tygodnia wojny opuściła Warszawę, wyjeżdżając na wschód. W następstwie agresji ZSRR na Polskę została zatrzymana przez władze sowieckie, ale udało jej się dwukrotnie uciec z więzienia. Przedostała się do Francji. Od 21 grudnia 1939 do 21 marca 1945 zasiadała w I i II Radzie Narodowej RP w Paryżu i Londynie. Po zakończeniu II wojny światowej pozostała na uchodźstwie. W latach 1954–1957 była przedstawicielem Rządu RP na uchodźstwie w Irlandii. Opublikowała kilka szkiców wspomnieniowych w czasopismach i kilka broszur, na tematy narodowe i religijne.

Zmarła 21 marca 1974 roku. Została pochowana na South Ealing Cemetery (26 QHH)[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Parlamentarzyści - Pełny opis rekordu [online], bs.sejm.gov.pl [dostęp 2019-12-08].
  2. Opracowanie stanu zachowania grobów rządowych w Wielkiej Brytanii [online], Fundacja "Pomoc Polakom na Wschodzie" im. Jana Olszewskiego [dostęp 2023-05-29] (pol.).
Grób Zofii Zaleskiej

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]