Związek Spółdzielni Niemieckich w Polsce

Związek Spółdzielni Niemieckich w Polsce (niem. Verband deutscher Genossenschaften in Polen) – jeden z pięciu związków rewizyjnych spółdzielni, należących do mniejszości narodowej niemieckiej w okresie II Rzeczypospolitej.

Historia

Związek został w 1895 roku jako Verband deutscher Genossenschaften in der Provinz Posen (do 1921), którego jednym z przewodniczących był Alfred Hugenberg. Związek działał w Wielkopolsce, a od 1926 roku również na Śląsku. Zrzeszał głównie spółdzielnie kredytowe. W 1933 roku należały do niego 44 banki ludowe typu Schulzego i 159 kas rolniczych typu Raiffeisena. W 1933 roku przejął funkcje rewizyjne od drugiego poznańskiego Związku Spółdzielni Rolniczych na Polskę Zachodnią oraz od łódzkiego Związku Spółek Niemieckich w Polsce. Centralą finansową związku był Landesgenossenschaftbank w Poznaniu. Związek wydawał corocznie niemieckie kalendarze rolnicze dla Polski (niem. Landwirtschaftlicher Kalender für Polen).

Zobacz też

• Związek Spółdzielni Rolniczych na Polskę Zachodnią
• Związek Spółdzielni Wiejskich Województwa Pomorskiego
• Związek Spółek Niemieckich w Polsce
• Związek Niemieckich Spółdzielni Rolniczych w Polsce.

Bibliografia

• Jarosław Kłaczkow (red.), Ewangelicy w Radomiu i regionie (XVI-XX w.), Radom 2007.
• Die Deutsche Volksgruppe in Polen 1934-39