Przejdź do zawartości

Dymnik

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Chałupa z dymnikami na dachu w Orawskim Parku Etnograficznym w Zubrzycy Górnej

Dymnik (wyglądek, ganek, wyzior) – małe okienko albo otwór w dachu lub w szczycie pod kalenicą.

Jego zadaniem było odprowadzanie dymu z domów pozbawionych komina. Jednocześnie doświetlało poddasze[1][2][3]. W dachach kalenicowych zwanych dymnikowymi miał on zazwyczaj kształt trójkąta[2]. W niektórych rejonach jak: Śląsk, Podhale, Orawa i Spisz otwór był osłonięty fartuchem w kształcie półstożka lub półostrosłupa, zwany kozubkiem[1].

Dymnikiem nazywa się też wystający nad dachem przewód wentylacyjny o przekroju kwadratowym, często wykonany z desek i osłonięty drewnianym, dwuspadowym daszkiem[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Krystyna Kubalska-Sulkiewicz, Monika Bielska-Łach, Anna Manteuffel-Szarota: Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007, s. 94, ISBN 978-83-01-12365-9.
  2. a b c Architektura i budownictwo. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1882, s. 82, ISBN 83-204-0291-3.
  3. Sztuka świata. Słownik terminów A-K. T. 17. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, s. 170, ISBN 978-83-213-4726-4.