Fargezja
 fargezja lśniąca (Fargesia nitida) | |
| Systematyka[1][2] | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Podkrólestwo | |
| Nadgromada | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Nadklasa | |
| Klasa | |
| Nadrząd | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj |
fargezja |
| Nazwa systematyczna | |
| Fargesia Franchet Bull. Soc. Linn. Paris 2, 1893 | |
Fargezja (Fargesia Franchet) – rodzaj bambusów należący do rodziny wiechlinowatych. Obejmuje około 80 gatunków występujących na stanowiskach naturalnych w Chinach, częściowo także w Wietnamie[3]. Wybrane gatunki znajdują zastosowanie jako rośliny ozdobne, niektóre z nich mogą być z powodzeniem uprawiane w warunkach klimatycznych Polski[4].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
- Pozycja systematyczna według APweb (aktualizowany system APG IV z 2016)
Rodzaj należący do rodziny wiechlinowatych (Poaceae), rzędu wiechlinowców (Poales)[2]. W obrębie rodziny należy do podrodziny Bambusoideae, plemienia Bambuseae[3]
- Pozycja w systemie Reveala (1994–1990)
Gromada okrytonasienne (Magnoliophyta Cronquist), podgromada Magnoliophytina Frohne & U. Jensen ex Reveal, klasa jednoliścienne (Liliopsida Brongn.), podklasa komelinowe (Commelinidae Takht.), nadrząd Juncanae Takht., rząd wiechlinowce (Poales Small), rodzina wiechlinowate (Poaceae (R. Br.) Barnh.), rodzaj fargezja.
- Gatunki uprawiane w Polsce[4]
- fargezja lśniąca (Fargesia nitida (Mitf.)P.C.Keng)
- fargezja olbrzymia (Fargesia robusta Yi)
- fargezja parasolowata (Fargesia murielae (Gamble)Yi)
- fargezja rozłożysta (Fargesia rufa Yi)
- fargezja szorstka (Fargesia scabrida Yi)
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Charakterystyczny dla rodzaju jest kępowy charakter wzrostu. Pędy średniej, na tle podrodziny bambusowych, wysokości, wysmukłe, często z białym nalotem poniżej węzła. Pochwy pędowe długo utrzymujące się. Gałązki od trzech do wielu w jednym węźle. Liście stosunkowo małe, wąskie[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ a b Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2018-03-13] (ang.).
- ↑ a b Dieter Ohrnberger: The Bamboos of the world. Amsterdam: Elsevier, 1999. ISBN 0-444-50020-0.
- ↑ a b Szymon Hoser: Bambusy mrozoodporne w naszych warunkach klimatycznych. e-book: self-publisher, 2016, s. 92. ISBN 978-8-3932-6060-7.
- ↑ Rick Darke: Manual of Grasses. Londyn: The Macmillan Press LTD, 1992, s. 169, seria: The New Royal Horticultural Society Dictionary of Gardening. ISBN 0-333-615352.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Szymon Hoser, Wojciech Hoser, Katarzyna Nawrocka. Próba uporządkowania polskiego nazewnictwa bambusów przydatnych do uprawy w rodzimych warunkach klimatycznych.. „Wiadomości Botaniczne”. 61, 2017. Polskie Towarzystwo Botaniczne. DOI: 10.5586/wb.2017.001. ISSN 2543-6503. (pol.).