Harap
Harap (niem. herab! – „tutaj!”) – okrzyk myśliwych odpędzających psy od ubitej zwierzyny, a także dawny bat myśliwski, służący do karcenia nieposłusznych psów.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Ten dawny bat (lub bicz) posiadał krótką rękojeść, najczęściej wykonaną z sarniej nogi[1] i długi splot rzemieni[2] zwężających się stopniowo, zakończonych tak zwaną trzaskawką z włosia końskiego i włókna konopi[1]. Znane było przestarzałe powiedzenie – po harapie oznaczające po wszystkim, poniewczasie[3].
25 marca 1908 roku w bramie kamienicy Tenczerowskiej w Krakowie, w której na piętrze znajdowała się kawiarnia Sauera (na rogu ulic Szczepańskiej i Sławkowskiej) lekarz Zygmunt Ludmiński przy pomocy takiego harapa znieważył czynnie radcę Stanisława Bugajskiego, naczelnika sądu w podkrakowskich Liszkach, co spowodowało trafienie tego wydarzenia na wokandę sądową[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Zygmunt Gloger: Encyklopedia staropolska ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Wiedza Powszechna, 1985, tom 2, s. 239, ISBN 83-214-0411-1.
- ↑ Słownik języka polskiego (red. Mieczysław Szymczak), T. 1, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1978, s. 725.
- ↑ Władysław Kopaliński: Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1989, s. 205, ISBN 83-214-0570-3.
- ↑ Michał Kozioł. Harap i rewolwer w eleganckiej kawiarni. „Dwutygodnik miejski. Kraków.pl”. nr 19/2022, s. 28, 2022. Urząd Miasta Krakowa. Wydział Komunikacji Społecznej. ISSN 1898-9039.