Kołatka
Kołatka – drewniany instrument muzyczny wydający przy potrząsaniu charakterystyczne dźwięki. Składa się z deseczki osadzonej na rączce oraz zamocowanego na zawiasie młotka, który uderzając w deseczkę wydaje klekoczący dźwięk.
Drewniane kołatki, w okresie Triduum Paschalnego, od hymnu „Gloria” (Chwała na wysokości) w czasie mszy w Wielki Czwartek, aż do tego samego hymnu Wigilii Paschalnej, podczas liturgii zastępują milczące w tym czasie dzwony[1].
Nazywany jest tak również ruchomy uchwyt na drzwiach, służący do „kołatania” czyli pukania do drzwi. Umieszczany na bramie lub furcie, składał się z dwóch części. Często nazywany też antabą, najczęściej wykonany w formie lwiej głowy z ruchomą obręczą. Tego typu kołatka występowała głównie w sztuce romańskiej i gotyckiej. Współcześnie używana jest jako element dekoracyjny.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Henryk Grzybowski. Zwyczaje i obyczaje hrabstwa kłodzkiego. Kołatanie. „Ziemia Kłodzka”, s. 70–71, 2022-12-31. [dostęp 2023-05-31]. (pol.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Kołatki. [w:] Polskie instrumenty ludowe [on-line]. Instytut Muzyki i Tańca. [dostęp 2016-07-14].