Pęczek Hisa

Pęczek Hisa, pęczek przedsionkowo-komorowy, pęczek Paladino-Hisa^[1] (łac. fasciculus atrioventricularis s. Paladino-Hisi; ang. bundle of His, AV bundle) – element układu bodźcoprzewodzącego w obrębie serca, leżący dystalnie od węzła przedsionkowo-komorowego (łac. nodus atrioventricularis). Przebija przegrodę międzykomorową w tylnej części i na wysokości grzebienia części mięśniowej dzieli się na dwie odnogi – prawą i lewą (odnogi Tawary). Odnogi te na wysokości koniuszka serca przechodzą we włókna Purkiniego.

Pęczek Hisa przewodzi impuls z węzła przedsionkowo-komorowego do przegrody międzykomorowej i dalej poprzez swoje odnogi do mięśnia prawej i lewej komory.

Szybkość przewodzenia w pęczku Hisa wynosi ok. 4 m/s.

Strukturę tę opisał jako pierwszy szwajcarski kardiolog i anatom Wilhelm His młodszy^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Władysław Zygmunt Traczyk: Fizjologia człowieka w zarysie. Wyd. 7. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2002, s. 113-114. ISBN 83-200-2694-6.
↑ W. His, Jr. Die Thätigkeit des embryonalen Herzens und deren Bedeutung für die Lehre von der Herzbewegung beim Erwachsenen. Arbeiten aus der medizinischen Klinik zu Leipzig, Jena, 1893: 14-50.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Patofizjologia chorób serca. L. S. Lilly (red.). Wrocław: Wydawnictwo Medyczne Urban & Partner, 1996, s. 4. ISBN 83-85842-01-2.
Stanisław Konturek: Fizjologia człowieka. Układ krążenia. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 23. ISBN 83-233-1481-0.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[Traczyk-1] Władysław Zygmunt Traczyk: Fizjologia człowieka w zarysie. Wyd. 7. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2002, s. 113-114. ISBN 83-200-2694-6.

[Die-Thatigkeit-2] W. His, Jr. Die Thätigkeit des embryonalen Herzens und deren Bedeutung für die Lehre von der Herzbewegung beim Erwachsenen. Arbeiten aus der medizinischen Klinik zu Leipzig, Jena, 1893: 14-50.

[1]

[2]