Szpicruta
Szpicruta (także: palcat, pejcz[1]) – rzemienna plecionka lub pręt pokryty skórą, służący jako pomoc jeździecka do poganiania konia[2].
Szpicruta przykładana jest na łopatkę lub zad wierzchowca. Nie zalecane jest jej używanie tuż za łydką jeźdźca – na słabiźnie. Szpicrutę powinni stosować jeźdźcy, potrafiący już panować nad koniem za pomocą łydek i dosiadu.
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
„Szpicruta” pochodzi od niemieckiego słowa Spießrute oznaczającego cienką, zaostrzoną gałąź służącą do walki, poganiania konia lub chłosty[3]. Współcześnie niemieckim odpowiednikiem szpicruty jest słowo Gerte.
Słowo „palcat” pochodzi z języka węgierskiego, gdzie oznacza kij. Do języka polskiego palcat przeszedł jako pręt, laska[4]. Z czasów współczesnych pochodzi użycie słowa „palcat” w znaczeniu pomocy jeździeckiej.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑
pejcz [w:] Słownik języka polskiego [online], PWN [dostęp 2023-10-16].
- ↑ szpicruta [w:] Słownik języka polskiego [online], PWN [dostęp 2023-10-16].
- ↑ Alfred Götze: Trübners Deutsches Wörterbuch. Walter De Gruyter Incorporated, 1943-1957.
- ↑ Samuel Bogumił Linde: Słownik języka polskiego. Drukarnia XX. Piiarów, 1807-1814.
