Zajęcznik (Góry Bardzkie)
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
581[1] m n.p.m. |
Położenie na mapie Sudetów  | |
 50°33′59,486″N 16°37′16,334″E/50,566524 16,621204
| |
Zajęcznik lub Orzech – wzniesienie 581 m n.p.m.) w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Środkowych, w Górach Bardzkich w północno-zachodniej części Gór Bardzkich.
Wzniesienie położone na Obszarze Chronionego Krajobrazu Gór Sowich i Bardzkich około 2,9 km na południowy zachód od centrum miejscowości Srebrna Góra, w północno-zachodniej części Gór Bardzkich, w jednym z bocznych grzbietów odchodzących południkowo od głównego Grzbietu Zachodniego Gór Bardzkich[1]. Grzbiet ten ciągnie się od Srebrnej Przełęczy na południe.
Wzniesienie ma kształt niewielkiego grzbietu rozciągającego się na kierunku NE-SW z kopulastym wierzchołkiem wypiętrzającym się około 20 m ponad linię grzbietową w północnej, końcowej części grzbietu Wzniesienie charakteryzuje się nieregularną rzeźbą i ukształtowaniem oraz stromymi zboczami pociętymi od strony wschodniej skarpami[1]. Wzniesienie od strony północnej i północno-zachodniej wyraźnie wydzielają wykształcone doliny dopływów Czerwonka. Wzniesienie zbudowane z dolnokarbońskich szarogłazów, zlepieńców i łupków ilastych struktury bardzkiej[1]. Zbocza wzniesienia pokrywa niewielka warstwa młodszych osadów z okresu zlodowaceń plejstoceńskich. Na południowo-wschodnim zboczu pozostały nikłe ślady po zabudowaniach dawnego przysiółka Czeski Las (niem.Böhmischwald), zanikłego po 1945 roku[1]. Jeszcze przed II wojną światową znajdowało się tu kilka gospodarstw. Cała powierzchnia wzniesienia łącznie z partią szczytową porośnięta jest lasem dolnoreglowym[1]. Zboczami trawersują ścieżki i drogi leśne. U północno-zachodniego podnóża wzniesienia, położona jest miejscowość Nowa Wieś Kłodzka[1]. Położenie wzniesienia, oraz kształt czynią wzniesienie rozpoznawalnym w terenie.
Od strony zachodniej wzniesienie gubi się na tle wyższego grzbietu.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 12: Góry Bardzkie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1993, s. XXX. ISBN 83-85773-04-5.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 12: Góry Bardzkie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1993, ISBN 83-85773-04-5.
- Praca zbiorowa; Mapa: Góry Bardzkie i Złote. Skala 1:60 000: Wyd. P.P.W.Kartogr. im. E.Romera; Warszawa/Wrocław 1993r.; nr BN PB 1005/94.
- W.Brygier; Przewodnik turystyczny; Sudety Wschodnie; Wyd. "Expres Map"; Warszawa 2007r.;ISBN 978-83-60120-86-6.
- Praca zbiorowa; Mapa Sudety Środkowe; Skala 1:40 000; Wydawnictwo Turystyczne Plan; Jelenia Góra 2005r.; ISBN 83-60044-44-9.