Straszydło

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Straszydło
Чучело
Gatunek

obyczajowy, młodzieżowy

Rok produkcji

1983

Data premiery

14 września 1984

Kraj produkcji

ZSRR

Język

rosyjski

Czas trwania

63 min – cz. I
57 min – cz. II

Reżyseria

Rołan Bykow

Scenariusz

Rołan Bykow,
Władimir Żeleznikow

Główne role

Kristina Orbakaitė, Jurij Nikulin

Muzyka

Sofija Gubajdulina

Zdjęcia

Anatolij Mykasiej

Scenografia

Jewgienij Markowicz

Montaż

Ludmiła Jełan

Produkcja

ZF nr 2

Wytwórnia

Mosfilm

Dystrybucja

Mosfilm

Kontynuacja

Straszydło 2

Straszydło (oryg. Чучело) – radziecki film obyczajowy z 1983 roku w reżyserii Rołana Bykowa. Adaptacja powieści Władimira Żeleznikowa pod tym samym tytułem.

Opis fabuły[edytuj | edytuj kod]

W pewnym prowincjonalnym miasteczku do szóstej klasy miejscowej szkoły podstawowej przychodzi nowa uczennica Lena Biessolcewa. Mieszka w domu swojego dziadka – byłego wojskowego, kolekcjonera obrazów namalowanych przez jednego ze swoich przodków; ze względu na swój odosobniony tryb życia – wyobcowanego przez lokalną społeczność. Również Lena z powodu "dziwaczności" swojego dziadka oraz nietypową, ekspresywną osobowość od razu zostaje w klasie uznana za podobną dziwaczkę i otrzymuje tytułowe przezwisko "Straszydło". Sama dziewczynka nie przejmuje się zbytnio nastawieniem klasy i wszelkie docinki ignoruje – robi wszystko aby stać się akceptowanym członkiem zorganizowanej, klasowej społeczności. Pewnego dnia klasa postanawia zwagarować i pójść do kina. Wyczyn ten przypłaca karą w postaci zakazu wyjazdu na długo oczekiwaną wycieczkę do Moskwy. Ktoś zdradził i Lena wie kim jest zdrajca. To poczciwy Dima, który wypytywany przez wychowawczynię klasy i nazwany przez nią tchórzem w pewnym momencie wyjawia całą prawdę. Klasa poszukuje zdrajcy i kiedy gdy jej liderzy są bliscy wykrycia Dimy, Lena sama głośno przyznaje się do zdrady, biorąc całą winę na siebie. W rezultacie zostaje poddana bojkotowi klasy i różnego rodzaju szykanom. Kiedy sięgają one szczytu, prawda wychodzi na jaw – nagabywana przez klasę wychowawczyni ujawnia imię prawdziwego zdrajcy. Wszyscy uczniowie pragną wybaczenia Leny. Jednak w tym samym czasie dziadek Leny wraz z nią opuszcza miasteczko, swój dom wraz z kolekcją obrazów zapisując miastu z przeznaczeniem na muzeum.

Obsada aktorska[edytuj | edytuj kod]

  • Kristina Orbakaitė – Lena
  • Jurij Nikulin – dziadek Leny
  • Dmitrij Jegorow – Dima, kolega szkolny Leny
  • Jelena Sanajewa – wychowawczyni klasy
  • Swietłana Kruczkowa – fryzjerka
  • Rołan Bykow – dyrygent orkiestry kadetów
  • Pawieł Sanajew – Wasiliew, kolega szkolny Leny
  • Andriej Łomow – Tolik "Rudzielec"
  • Kola Manwiełow – "Okularnik"
  • Marina Martanowa – Marina, koleżanka szkolna Leny
  • Anna Tołmaczowa – Szmakowa, koleżanka szkolna Leny
  • Maksim Czmiel – Popow, kolega szkolny Leny
  • Ksienija Filippowa – Mironowa, koleżanka szkolna Leny
  • Kostia Czechowskoj – Walka, kolega szkolny Leny
  • Oleg Bykow – Pietka, starszy brat Walki
  • Dima Krużylin – Łochmatyj, kolega szkolny Leny
  • Marija Artiomowa – Swietka, młodsza siostra Dimy
  • Antonina Wolska – dyrektor szkoły
  • Sierioża Prilenski – "Chudy"
  • Sonia Bykowa – koleżanka szkolna Leny

i inni.

O filmie[edytuj | edytuj kod]

Film jest wierną ekranizacją powieści Władimira Żeleznikowa, w pełni autorskim obrazem Rołana Bykowa (scenariusz i reżyseria). Główną rolę żeńską zagrała w nim córka gwiazdy ówczesnej estrady radzieckiej Ałły Pugaczowej, a partnerował jej syn równie znanej aktorki Natali Kustinskiej – Dmitrij Jegorow. Reżyser obsadził w nim również członków swojej najbliższej rodziny – swoją ówczesną żonę Jelanę Sanajewą (wychowawczyni klasy), pasierbów: Olega (Pietka, starszy brat Walki) i Pawła (Wasiliew, kolega szkolny Leny).

Zdjęcia kręcono w Twerze i jego okolicach – w scenach filmu można dostrzec m.in. dworzec rzeczny, monastery: Otrocki i Św. Katarzyny.

Film spotkał się z uznaniem krytyków i był przebojem kin radzieckich jesienią 1985 roku[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kołodyński...,

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Andrzej Kołodyński. W kinie i poza kinem. „Film”. Nr 5(1857), s. 3, 1985-02-03. Warszawa: RSW "Prasa-Książka-Ruch". ISSN 0137-463X. 
  • Jelena Bauman, Rostisław Jurieniew: Mała encyklopedia kina radzieckiego. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1987. ISBN 83-221-0446-4.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]