Przejdź do zawartości

Stypa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stypa na cmentarzu. Rosja, 1919.

Stypa (też uczta pogrzebowa, konsolacja, od łac. consolatio – ulga, pociecha) – u Słowian uroczysta uczta organizowana z powodu śmierci kogoś bliskiego lub znanej osoby, wojownika albo wodza. Uczty takie organizowano na cmentarzach zwanych żalnikami, co u Słowian wschodnich i południowych przetrwało w postaci połączonych z ucztowaniem obchodów Zaduszek.

Dzisiejsza nazwa uroczystego poczęstunku pochodzi od łacińskiego słowa stipis, które oznaczało składkową ofiarę i jednocześnie drobny pieniążek wkładany zmarłym w usta. Dzięki organizacji stypy jej uczestnicy nie tylko mogą się posilić po pogrzebie, ale także pocieszyć po stracie bliskiej osoby[1].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. stypa. W: „Encyklopedia powszechna” Rzeczpospolitej. T. 11: sch-świ. ISBN 978-83-61923-58-9.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]