Zawilec chiński

Zawilec chiński
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	jaskropodobne
Rząd	jaskrowce
Rodzina	jaskrowate
Rodzaj	zawilec
Gatunek	zawilec chiński
	Nazwa systematyczna
	Anemone hupehensis (Lemoine) Lemoine; Catalogue 176:40. 1910
	Multimedia w Wikimedia Commons

Zawilec chiński^[3] (Anemone hupehensis) – gatunek rośliny z rodziny jaskrowatych, pochodzi z zachodnich i środkowych Chin i Tajwanu^[4]. Jest uprawiany w wielu krajach świata jako roślina ozdobna. Często błędnie nazywany jest zawilcem japońskim (zawilec japoński jest tylko jego wyhodowaną w Japonii odmianą)^[5]. Kwitnie w sierpniu i wrześniu^[3].

Morfologia

Pokrój: Bylina o włóknistych, drewniejących i rozgałęziających się kłączach. Tworzy dość wysokie (60–120 cm) i luźno rozgałęzione pędy^[3].
Liście: W ciepłym klimacie zimotrwałe, w chłodnym – sezonowe. Odziomkowe w liczbie 2–3, długoogonkowe, o blaszce osiągającej 20 cm średnicy, z trzema klapami lub listkami podzielonymi na ząbkowane łatki. Liście łodygowe krótkoogonkowe i mniejsze^[3].
Kwiaty: Osiągają do 6 cm średnicy i zebrane są po kilkanaście w baldachokształtne kwiatostany. Listki okwiatu w liczbie 5–6 osiągają do 3 cm długości, są szerokojajowate i mają barwę od zewnątrz purpuroworóżową, a od wewnątrz od białej do jasnoróżowej^[3].

Uprawa

Uprawiany jest ze względu na swoje piękne kwiaty, może być też rośliną okrywową. Zakwita dość późno. Rozmnaża się go głównie wegetatywnie, przez podział rozrośniętych kęp.

Zmienność

Występuje w dwu odmianach^[4]:

Anemone hupehensis (Lemoine) Lemoine var. hupehensis. Odmiana typowa. Jest uprawiana w wielu kultywarach, np. `Handspen Abundance` o ciemnoróżowych płatkach z jasnoróżowym lub niemal białym obramowaniem, `Septemberm Charm` o dużych, jasnoróżowych kwiatach z 5-6 płatkami.
Anemone hupehensis (Lemoine) Lemoine var. japonica (Thunb.) Bowles & Stearn. Odmiana wyhodowana w Japonii, znana pod nazwą zawilca japońskiego. Jest wyższa i ma więcej płatków korony (u niektórych kultywarów nawet ponad 10).

Przez skrzyżowanie A. hupehensis i A. vitifolia otrzymano zawilca mieszańcowego (A. hybrida)^[5].

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-07] (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Beata Grabowska, Tomasz Kubala: Encyklopedia bylin. Tom I, A-J. Poznań: Zysk i S-ka Wydawnictwo, 2011, s. 89. ISBN 978-83-7506-845-0.
↑ ^a ^b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-01-10].
↑ ^a ^b GeoffreyG. Burnie GeoffreyG. i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-07] (ang.).

[grabowska-3] Beata Grabowska, Tomasz Kubala: Encyklopedia bylin. Tom I, A-J. Poznań: Zysk i S-ka Wydawnictwo, 2011, s. 89. ISBN 978-83-7506-845-0.

[GRIN-4] Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-01-10].

[A-5] GeoffreyG. Burnie GeoffreyG. i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]